| ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΖΟΥ
«Επιστροφή στις ρίζες» και στην ιστορία της Μικράς Ασίας. Last update: 13-11-2022 |
||
Η ιστορία της οικογένειας Κούζου στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, είναι παρόμοια με αυτή των εκατομμυρίων Ελλήνων που έζησαν την «Μικρασιατική καταστροφή» μαζί με άλλους πληθυσμούς κυρίως Χριστιανικούς, που κατοικούσαν στην περιοχή και εκδιώχθηκαν. Λαοί, όπως αυτοί των Αρμενίων και Ασσυρίων, μαζί με τους Έλληνες, ήταν κάτοικοι της περιοχής, πριν από τους Τούρκους. Η παρούσα ιστοσελίδα παρουσιάζει ενδιαφέρον, πέρα από το γενεαλογικό δένδρο μιας οικογένειας, καθώς διερευνά τα ιστορικά γεγονότα μιας περιόδου πού άλλαξαν τα γεωπολιτικά δεδομένα στον κόσμο και ειδικότερα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ταυτόχρονα το περιεχόμενο και η αναφορά στα ιστορικά γεγονότα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους παραλληλισμούς που μπορεί να κάνει κανείς με τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις (2013) και γεγονότα. Θάνατος και εξορία περίμενε τους λαούς αυτούς, πριν και σε όλη τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Η εκδίωξη και ο αφανισμός ολοκληρώθηκε οριστικά το 1922, μετά την αποτυχημένη εκστρατεία των Ελληνικών στρατευμάτων στην περιοχή. Η συγκεκριμένη εκστρατεία, έγινε με την ενθάρρυνση και αρχική στήριξη των συμμαχικών δυνάμεων ενώ η μετέπειτα καταστροφή οφείλεται και αυτή κατά τον κυριότερο λόγο στην μεταστροφή της πολιτικής των ιδίων δυνάμεων πού εγκατέλειψαν τον μέχρις εκείνης της στιγμής σύμμαχό τους με βάση καθαρώς τα διαμορφούμενα συμφέροντά τους στην περιοχή. Το γεγονός αυτό επηρεάζει ακόμα και σήμερα τις σχέσεις τής Ελλάδας με τους δυτικούς συμμάχους της, καθώς και την Τουρκία και κρατά παλιές ανοιχτές πληγές, όπως το πρόβλημα της Κύπρου και τις γκρίζες ζώνες στο Αγαίο.
Η πιο πρόσφατη και πιο απειλητική αξίωση, κατά της Ελλάδας που τέθηκε από την Τουρκία, ήταν η ιδέα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο για τη θάλασσα και στερεί, από όλα τα ελληνικά νησιά, την οικονομική ζώνη (ΑΟΖ). Ταυτόχρονα έχει εκδώσει απειλητική δήλωση ‘Casus Belli’ ότι θα ασκηθεί εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα όρια χωρικών υδάτων των νήσων από έξι σε 12 μίλια, δικαίωμα που δίνεται στην Ελλάδα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για τη θάλασσα. Η Τουρκία, για τον ίδιο λόγο, δεν έχει υπογράψει το διεθνές δίκαιο, υποστηρίζοντας ότι εφόσον δεν έχει υπογράψει αυτόν τον νόμο δεν είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί. Αυτή είναι μια εσφαλμένη υπόθεση σύμφωνα με οποιονδήποτε νόμο. Πέραν από αυτό το επιχείρημα, η Τουρκία παραβιάζει την διεθνή συνθήκη της Λωζάνης, που υπέγραψαν επτά έθνη, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, βάσει της οποίας τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο πέλαγος έχουν οριστεί στα σε τρία μίλια από τις ακτές της Μικράς Ασίας. Την αφύπνιση μου και αφετηρία του ενδιαφέροντος μου στα Ελληνοτουρκικά, αποτέλεσε ένα ταξίδι που κάναμε, με την σύζυγό μου Βάντα Ρουμπάνη, στην παλιά Πέραμο της χερσονήσου της Κυζίκου, στην Τουρκία. Την τοποθεσία αυτή, την βρίσκουμε σήμερα με την ονομασία «καρσί- γιακάς». Εκεί, στην βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας, στην χερσόνησο της Κυζίκου, http://web.archive.org/web/20051108171548/http://members.aol.com/peramos/index.html που βρέχεται από την θάλασσα του Μαρμαρά, γεννήθηκαν ο παππούς μου, Νίκος Κούζος και ο πατέρας μου, Αντώνιος Κούζος. . Νίκος Α Κούζος Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψω για τα βάσανα των γονιών και των παππούδων μου, καθώς και όλων των συγγενών μου και από τις δύο πλευρές, που προέρχονται από την Μικρά Ασία., προκειμένου να κρατήσω την μνήμη τους ζωντανή και να υπογραμμίσω την μοναδικότητα και την προοδευτικότητα που είχαν οι Έλληνες που ζούσαν εκεί και που τόσο βίαια καταστράφηκε στις αρχές του 20ουαιώνα. . Η καταστροφή των κοινοτήτων αυτών, μαζί και με την καταστροφή των κοινοτήτων των Αρμενίων και των Ασσυρίων, έδωσε χώρο στην δημιουργία της σημερινής Τουρκίας. Όσο υπήρχαν αυτές οι κοινότητες, μεσαία τάξη Τουρκική δεν υπήρχε. Οι εθνότητες αυτές καταλάμβαναν τον χώρο. Όπως καταλαβαίνει, λοιπόν ο αναγνώστης, κράτος χωρίς μεσαία τάξη, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψω για τα βάσανα των γονιών και των παππούδων μου, καθώς και όλων των συγγενών μου και από τις δύο πλευρές, που προέρχονται από την Μικρά Ασία., προκειμένου να κρατήσω την μνήμη τους ζωντανή και να υπογραμμίσω την μοναδικότητα και την προοδευτικότητα που είχαν οι Έλληνες που ζούσαν εκεί και που τόσο βίαια καταστράφηκε στις αρχές του 20ουαιώνα. . Η καταστροφή των κοινοτήτων αυτών, μαζί και με την καταστροφή των κοινοτήτων των Αρμενίων και των Ασσυρίων, έδωσε χώρο στην δημιουργία της μοντέρνας Τουρκίας. Όσο υπήρχαν αυτές οι κοινότητες, μεσαία τάξη Τουρκική δεν υπήρχε. Οι εθνότητες αυτές καταλάμβαναν τον χώρο. Όπως καταλαβαίνει, λοιπόν ο αναγνώστης, κράτος χωρίς μεσαία τάξη, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι στις αρχές του 20 αιώνα, το 50% του κεφαλαίου που είχε επενδυθεί στην βιομηχανία σε ολόκληρη την Μικρά Ασία άνηκε σε Έλληνες. Επίσης, από τις 18.063 εμπορικές επιχειρήσεις στην Τουρκία 46% ανήκε σε Έλληνες το 23% σε Αρμένιους και το 15% σε Μωαμεθανούς. Το 46% του τραπεζικού τομέα ανήκε στους Έλληνες. Η συμμετοχή των Ελλήνων σε άλλου σημαντικούς τομείς ήταν πολύ μεγάλη, όπως, 52% Ιατροί, 49% φαρμακοποιοί, 52% Αρχιτέκτονες, 37% Μηχανικοί και 29% Δικηγόροι. Τέλος 528 από το σύνολο των 654 επιχειρήσεων χονδρικού εμπορίου, επίσης ανήκαν σε Έλληνες. Πάνω από όλα, θέλησα να γράψω την ιστορία της Μικράς Ασίας με τέτοιο τρόπο ώστε να βοηθήσει τους ανθρώπους και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, Έλληνες και Τούρκους και οι οποίοι έχουν παραπλήσιες και αντίθετες εμπειρίες, να μιλήσουν και να παρουσιάσουν τις ιστορίες και τις απόψεις τους έτσι ώστε να χυθεί άπλετο φως στις σκιές και τα μίση που δημιουργούν οι εξτρεμιστικές, Εθνικιστικές, προπαγάνδες και από τις δύο πλευρές. Πιστεύω ότι, μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να υπάρξει αμοιβαία κατανόηση και οι δύο λαοί να δημιουργήσουν την αληθινή φιλία που οι ιστορικές περιστάσεις δεν επέτρεψαν να υπάρξει. Άλλωστε και οι δύο λαοί πέρασαν πολλά βάσανα και πάλεψαν για αυτό που πίστευαν δικό τους. Την Πατρίδα τους. Ο επισκέπτης καλείται, αφού ξεναγηθεί στις διάφορες σελίδες της παρουσίασης αυτής, να μοιραστεί τις προσωπικές του εμπειρίες, καταγράφοντάς τις στο «βιβλίο των επισκεπτών» και να εμπλουτίσει την παρουσίαση με τις δικές του απόψεις. Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής, εάν και προσωπικές ιστορίες Τούρκων καταγραφούν εκεί. Ιστορίες και από τις δύο πλευρές που να καταδεικνύουν, όχι μόνο τα βάσανα, αλλά και την αγάπη και την φιλία που πολλές φορές μοιράστηκαν οι δύο λαοί. Φιλία, που «πνίγηκε» άδοξα στο αίμα και τον πόνο του πολέμου. Τελειώνοντας, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από τους φίλους Τούρκους, τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι πραγματικά, εάν κάτι από τα παρακάτω τους προσβάλει ή τους ενοχλεί. Πράγματι η περίοδος, στην οποία αναφέρομαι, άλλαξε τα γεωπολιτικά δεδομένα του κόσμου. Και εν τέλει, δεν είναι δυνατόν να κριθεί με γνώμονα τις σημερινές αρχές και ηθικές αξίες. Από την άλλη πλευρά δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την ιστορική πραγματικότητα ότι το Τουρκικό κράτος με την σημερινή του μορφή ιδρύθηκε στα συντρίμμια τού Μικρασιατικού Ελληνισμού. Η δικαιολογία του Τουρκικού λαού βρίσκεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες και Αρμένιοι υπονόμευσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και υποστήριζαν τις τότε μεγάλες δυνάμεις που στόχο είχαν τον διαμελισμό της αυτοκρατορίας. Στην διαμάχη αυτή μεγάλο ρόλο έπαιζαν οι θρησκείες δεδομένου ότι το Ισλάμ είχε απόλυτα επεκτατική πολιτική με αποτέλεσμα να κάνει συνεχείς επεκτατικους πολεμους , να εξισλαμίζει τους λαούς που υποδούλευε ή να τους μετατρέπει σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας επιβάλλοντας φόρους που δεν ήταν συμβατοί με την Μωαμεθανική θρησκεία, όπως δεν είταν συμβατοί οι τόκοι. Τα δύο «παρακλάδια» του οικογενειακού μου δένδρου (Το «παρακλάδι» της Κυζίκου και το «παρακλάδι» της Σμύρνης) Οι Μικρασιάτικες «ρίζες» μου, προέρχονται και από τις δύο πλευρές του Οικογενειακού μου δέντρου. Και από τους δύο μου γονείς, η καταγωγή μου είναι από την Μικρά Ασία. Σε σχετικο βίντεο, περιγράφω το ταξίδι μου στην παλαιά Πέραμο της Μικράς Ασίας και την ανεύρεση της πατρογονικής εστίας στις χαμένες πατρίδες. Εκεί ένοιωσα πολύ κοντά στον παππού μου, Νικόλαο Κούζο, παρόλο που δεν τον γνώρισα ποτέ, μια και πέθανε νεότατος στην Τουρκία, πριν το 1918.Ο Νικόλαος Κούζος ήταν και ο τελευταίος διευθυντής του Ελληνικού σχολείου της Περάμου, το Παπαδοπούλειο. Η γιαγιά μου Ολυμπία, κόρη του Νικολή Αγόρογλου και αδελφή των Αλέκου και Σωκράτη Αγόρογλου, έφυγε στην αρχή με τα τέσσερα παιδιά της για την Κωνσταντινούπολη και αργότερα για την Ελλάδα(1924). Εκεί, πέθανε το 1965. Από τα αδέλφια του πατέρα μου, σήμερα ζει μόνο η Αθηνά. Από την πλευρά της μητέρας μου, οι «ρίζες» της οικογένειας δείχνουν προς την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης, το Κιρκαγάτς. Εκεί ζούσε η οικογένεια Κονσολίδη ή Κόνσολα, περίπου 120 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σμύρνης. Και πάλι ο Ιγνάτιος Κονσολίδης, παππούς μου, δεν κατάφερε να μεταφερθεί στην «μητέρα» Ελλάδα και πέθανε εκεί. Η γιαγιά μου, Αναστασία Κονσολίδου, η μητέρα της «Νενέ» και οι τέσσερις κόρες της Ολυμπία, Ρενέα, Δωροθέα και Ευαγγελία, έφυγαν με την καταστροφή και το κάψιμο της Σμύρνης, το 1922, και ήρθαν στην Ελλάδα. Η Ευαγγελία στην Αθήνα, γνωρίζεται με τον μικρότερο γιο του Νικόλαου Κούζου Αντώνιο, παντρεύονται και κάνουν τέσσερα παιδιά, το μεγαλύτερο αυτών, εμένα. Και οι δύο οικογένειες των γονιών μου, έζησαν παράλληλες ιστορίες καταστροφής και έχασαν αγαπημένους. ΄Έτσι, οι ιστορίες πόνου και αποχωρισμού ήταν η καθημερινή συζήτηση στο σπίτι που μεγάλωσα. Τα ήθη και τα έθιμα της Μικράς Ασίας έντονα και για τις δύο οικογένειες που κατέληξαν διάσπαρτες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και στην Αυστραλία, αλλά και στον κόσμο όλο. Τυπικές ιστορίες Ελληνικών προσφύγων από την Μικρά Ασία. Να σκεφτεί κανείς ότι, ο Ελληνικός πληθυσμός στην Μικρά Ασία εκείνη την εποχή ήταν περίπου τα 2,5 εκατομμύρια και στην Ελλάδα ολόκληρη στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν 5 εκατομμύρια. Από τα παραπάνω συνεπάγεται ότι, το ποσοστό των Ελλήνων που σκοτώθηκαν ή εξορίστηκαν, αναλογικά με τα νούμερα της εποχής, ήταν τεράστιος. Για κάθε άνθρωπο που χάνει την πατρίδα του και το περιβάλλον που ζει, η εμπειρία είναι τραγική. Από την τραγικότητα αυτή πηγάζει και η ανάγκη της διατήρησης της μνήμης και των ηθών και εθίμων της περιοχής. Και αυτή η ιστοσελίδα σελίδα αποτελεί ένα φόρο τιμής στους προγόνους. Είναι η ελάχιστη συμμετοχή στον φόρο τιμής των προγόνων μου και ένα ακόμα κληροδότημα προς τους απογόνους μου. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι, και για κάθε σύγχρονο ή νεότερο νου, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Είναι βέβαιο ότι τα «παιχνίδια» που «παίζουν» οι Μεγάλες Δυνάμεις τελικά είναι παρόμοια. Μελετώντας την ιστορία, πολλές κυβερνήσεις θα μπορούσαν πολλά να διδαχθούν και να προλάβουν….. Ακόμα και οι λαοί, που συνήθως έχουν κακή μνήμη, διαβάζοντας την ιστορία του άμεσου παρελθόντος, θα καταλάβουν περισσότερο την κατάσταση σήμερα και έτσι ίσως πάρουν σωστότερες αποφάσεις….. Σαν και αυτές για την ενοποίηση της Κύπρου, την είσοδο της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή ένωση και τον ρόλο των «Μεγάλων δυνάμεων». Παρά την ολική καταστροφή, ο πολιτισμός που είχε αναπτύχθηκε στην Μικρά Ασία επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της νεώτερης Ελλάδας. Είναι πραγματικά τραγικό ότι η πηγή του πολιτισμού αυτού δεν επέζησε προς το συμφέρον της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένου και του Τουρκικού έθνους με το οποίο, για πολλούς αιώνες, το Ελληνικό στοιχείο κατόρθωσε να συμβίωση σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας. Σήμερα ζουν μόνο λίγοι εναπομείναντες της εποχής, φορείς των αναμνήσεων, γλυκείς ονειροπόλοι μιας πολιτισμικής “Ατλαντίδος “. THE ASIA MINOR HOLOCAUST OF 1922 LAUSANNE, Dec. 1.–A black page of modern history was written here today. Ismet Pasha stood before the statesmen of the civilized world and admitted that the banishment from Turkish territory of nearly a million Christian Greeks, who were two million only a few short years ago had been decreed. The Turkish Government graciously allows two more weeks for the great exodus. The statesmen of the civilized powers accepted the Turkish dictum and set about ways to get those thousands of Greeks out of harm’s way before they should meet the fate of 800,000 Armenians who were massacred in Anatolia between 1910 and 1917. Η Μικρασιατική καταγωγή μου έχει δύο πλευρές και εκτυλίσσεται σε δύο διαφορετικές σελίδες. Η μια πλευρά, η πλευρά του πατέρα μου Αντώνη Κούζου, ξεκινάει από την Παλαιά Πέραμο της χερσονήσου της Κυζίκου, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη με 5.000 Έλληνες κατοίκους. http://web.archive.org/web/20051108171548/http://members.aol.com/peramos/index.html Και από την άλλη πλευρά, η πλευρά της μητέρας μου Ευαγγελίας Κονσολίδου, ξεκινάει από το Κιρκαγάτς, στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης. Και οι δύο ιστορίες, ουσιαστικά αποτελούν μια ιστορία, την ιστορία της Μικρασιατικής καταστροφής. Πολλοί και από τους δύο εμπλεκόμενους λαούς προσπάθησαν να δώσουν μια εικόνα του τι έγινε τότε. Εδώ, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να πάρει μια γνώμη λιγάκι πιο ουδέτερη. Μια μικρή, κατανοητή περιγραφή του τι συνέβαινε τότε, βρίσκεται σε μια ομιλία της κόρης του τότε Προξένου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Σμύρνη, της Νάνση Χόρτον. Μπορείτε να διαβάσετε στην ειδική σελίδα την πλήρη ομιλία αυτής. Η γενική εικόνα της Ελληνο-Τουρκικής αντιπαράθεσης, βρίσκεται στην σελίδα «Ιστορική Αντιπαράθεση» και στην σελίδα « Ιστορικά Γεγονότα κατά χρονολογία» Λοιπές πληροφορίες και συμπεράσματα θα μπορέσετε να δείτε στις διάφορες «σελίδες» αυτής της ιστο-διεύθυνσης και στις διάφορες διασυνδέσεις που θα βρείτε εδώ. Kατάλογος με τίτλους του περιεχομένου των διαφόρων σελίδων ευρίσκεται αριστερά της παρούσης. Videos από ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη, Πέραμο, Κιρκαγάτσ, Σμύρνη, Αι Βαλι
Σημείωση που εισήχθει στις 31-12-2019
Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επιδεινώνονται τα τελευταία χρόνια μετά την αλλαγή κατεύθυνσης που ανέλαβαν τόσο η ΕΕ όσο και η Τουρκία όσον αφορά την αίτηση της Τουρκίας για πλήρη ένταξη στην ΕΕ, και τα δύο μέρη συνειδητοποίησαν ότι μια τέτοια ένταξη δεν είναι δυνατή και δεν είναι επιθυμητό για λόγους που δεν δημοσιοποιούνται ανοιχτά.
Η Τουρκία έχει καταλήξει να πιστεύει ότι η Δύση επέστρεψε στη θέση που επικρατούσε κατά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Τουρκία πιστεύει ότι αξίζει μια καλύτερη θέση στη διεθνή σκηνή, καθώς αντιπροσωπεύει την ηγετική δύναμη του ισλαμικού κόσμου. Ως εκ τούτου, θέλει να πάρει μια θέση επανεξέτασης των συνθηκών που υπεγράφησαν στις περισσότερες περιπώσεις, συμπεριλαμβανομένης της συνθήκης της Lauzanne, η οποία καθορίζει την κατάσταση των νησιών του Αιγαίου, τα σύνορα με τη Συρία και το μερίδιο της ΑΟΖ στην Μεσογειο, δηλαδή την συνθήκη που όρισε τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τον διεθνή νόμο για την θάλασσα που ορίζει και τα δικαιώματα των νησιών για τα 12 μίλια και τη δική τους ΑΟZ. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή σύγκρουση με την Ελλάδα. Καθώς γράφτηκε αυτό το σημείωμα (Απρίλιος 2021), η Τουρκία παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, εισβάλλοντας στην ΑΟΖ της Κύπρου, υπογράφοντας συμφωνία με τη Λιβύη που παραβιάζει τα δικαιώματα της Ελλάδας στη Μεσόγειο και τελικά ξεκινά δραστηριότητες εξερεύνησης σε περιοχές που απαιτούν διμερείς συμφωνίες για τον καθορισμό της ΑΟΖ και για τις δύο χώρες, εκτός από τις αεροπορικές παραβιάσεις που φέρουν τα Τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα να υπερίπτανται πολλών Ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο
Παρ’ όλα αυτά ορισμένες διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν με ελάχιστες προσδοκίες για επίλυση των διαφορών. Η ανοιχτή αντιπαράθεση των Υπουργών εξωτερικών που έγινε στην Αγκυρα στις 15 Απριλίου εμφάνισε ξεκάθαρα τις θέσεις και των δύο χωρών. Ενημέρωση τον Νοέμβριο 22
Η τελευταία θέση της Τουρκίας είναι να μην δέχεται την έναρξη συνομιλιών αν δεν γίνει αναγνώριση της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας ως ανεξάρτητου κράτους, κάτι που δεν γίνεται αποδεκτό από την Κύπρο, την Ελλάδα την Μεγ. Βρετανία και τον ΟΗΕ. Αυτή η θέση εκθέτει την Τουρκία για τις πραγματική προθέσεις της από την αρχή των διαπραγματεύσεων.
Τελευταία ενημέρωση 7η Δεκεμβρίου 23
Η τρέχουσα κατάσταση, η οποία θεωρείται πολύ καλή περίοδος, λαμβάνοντας υπόψη τις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Δύσης, αυτό αντικατοπτρίζεται στο καλό κλίμα που δημιουργήθηκε λόγω της επίσκεψης του κ. Ερντογάν στην Αθήνα, που προγραμματίστηκε για τις 7 Δεκεμβρίου 23. Σκέψεις γύρω από την επίσκεψή του Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν τον Δεκέμβριου του 2023
Link:
https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/6307
Με την ανακοίνωση της επίσκεψης του Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν στην Αθήνα, τελείως αυθόρμητα, έρχονται στο μυαλό σκέψεις που προέρχονται από τα δεινά που προέκυψαν από την μακρόχρονη ιστορία των συγκρούσεων που βίωσε ο Ελληνισμός. Δεν είμαι βέβαιος πως μετράνε τις γενιές, μάλλον ανήκω στην δεύτερη γενιά, μετά την γενιά του 22 που είτε σαν μικρά παιδιά ή ηλικιωμένοι, ήρθαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Ίσως ανήκω σε αυτή την γενιά που προσπαθεί να διατηρεί στις μνήμες της τα ακούσματα και τις διηγήσεις των γονιών και γιαγιάδων που σχεδόν έχουν εκλείψει πια. Αισθάνομαι ότι είμαι υποχρεούμενος να μεταλαμπαδεύω, σαν δρομέας σκυταλοδρομίας, την σκυτάλη των αναμνήσεων της τελευταίας γενιάς των Μικρασιατών, να γράψω για αυτές, και να τις διατηρήσω νωπές όπως μου τις διηγήθηκαν οι προηγούμενοι. Στην προσπάθεια αυτή παρατηρώ ότι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν δύο ή και περισσότερες Ελλάδες, που ακόμα δεν συγχωνεύτηκαν, δεδομένου ότι υπήρξαν διαφορετικές πολιτισμικές εμπειρίες, σε διαφορετικές περιοχές και σε διαφορετικούς χρόνους. που οι διαφορετικές συνθήκες επέτρεψαν την διαμόρφωση διαφορετικών πολιτισμικών επιπέδων και νοοτροπίας. Παραδείγματα για αυτές τις διαφορές αποτελούν οι ς Φαναριώτες, οι Σμυρνιοί, οι Πόντιοι με απέναντί, τους Αρβανίτες, τους Κρητικούς, τους Μανιάτες, τους Ηπειρώτες , τους Μακεδόνες, τους Νησιώτες, Υδραίους, Σπετσιώτες, Επτανησίους και άλλους. Τους ενώνουν όμως ο πόνος της καταπίεσης και η παράδοση στην οποία σημαντικό ρόλο παίζουν η θρησκεία και ο Αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Εκεί που ο πόνος πήγαινε να ξεχαστεί, ήρθε η Κύπρος και ο διωγμός των τελευταίων Κωσταντινουπολίτών, το 1955. Γιατί η συνθήκη της Λοζάνης προστάτεψε το Ισλαμικό στοιχείο στην Δυτική Θράκη και δεν προστάτευσε τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης; Αυτό θα ήθελα, πρώτα απ’ όλα να ρωτήσω τον κ Ερντογάν. Αξίζει τον κόπο λοιπόν να αναλογιστούμε την ποιο πρόσφατη σύγκρουση που προξένησε μεγάλο πόνο στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης και την υπόλοιπη Ελλάδα Τον πόνο αυτό του διωγμού της τελευταίας Ελληνικής μειονότητας που εκτελέστηκε το 1955, μας τον θύμισε, με έντονο τρόπο, το documentary “Οι μη χαμένες πατρίδες” “The Unlost Homeland” .της Ευτυχίας Φράγκου που εμφανίστηκε πρώτη φορά στο 15o Los Angeles Greek Film Festival 2021. Λίγα λόγια για το film και το εισαγωγικό trailer μαζί με λίγα λόγια από την δημιουργό του film κα Ευτυχία Φράγκου μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο.
“Οι μη Χαμένες Πατρίδες”… Η ευκαιρία να μάθουμε τα Σεπτεμβριανά του 1955 (video) -veteranos |Εθνικά Θέματα ‘Ίσως μετά από αυτό να αντιληφθείτε γιατί αναφέρομαι στις πολλές ‘Ελλάδες’, γιατί μία από αυτές βρίσκετε διάσπαρτη, ανά τα πέρατα του κόσμου και μεταφέρει, ίσως ποιο πολύ από τους Ελλαδήτες, την σκυτάλη στην μακρύτερη σκυταλοδρομία για την επιβίωση του Ελληνισμού, την στιγμή που πολύ από εμάς, στην Μητρόπολη, να ασχολούμαστε με θέματα μικροπολιτικής και μικροκομματικού ανταγωνισμού. Άλλοι πάλι απορροφημένοι από την καθημερινότητα και την μάχη για την επιβίωση παραμερίζουν την σημασία των μαθημάτων που προσφέρει η ιστορία, αφήνουν τα ενδιαφέροντά τους να στενεύουν όλο και περισσότερο. Μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε ορισμένες πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με τα τρέχοντα ενδιαφέροντα και τις δραστηριότητές μου στο Blog μου timesforchange wordpress.com
όπου μπορείτε να διαβάσετε πολλά σύγχρονα άρθρα και βίντεο ανά κατηγορία, ιστορικά, τεχνολογικά, πολιτικά, θέματα για ελληνικές και τουρκικές συγκρούσεις, Επαγγελματικά, ταξίδια στις χαμένες πατρίδες μας. και τα λοιπά. You can access some additional information about my current interests and activities in by Blog timesforchange wordpress.com
where you can read many contemporary articles and videos by category, historical, technological, political, issues on Greek and Turkish conflicts, Professional, travelling to our lost homelands. etc.
timesfotchange.wordpress.com/Nick Kouzos
……to be continued
|
