Η ΠΕΡΑΜΟΣ

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΠΕΡΑΜΟΥ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

 

Η ιστορία της οικογένειας Κούζου, πρόσφυγες από την Πέραμο, ένα Ελληνικό χωριό στην θάλασσα του Μαρμαρά της Μικράς Ασίας.

Απόσπασμα αφήγησης Περαμιώτη: 

“Αλλά Θεέ μου , δώσε μου δύναμη να συνεχίσω την ιστορία μου γιαυτό που είδα τελευταία ….

Όταν δέθηκαν πια τα καΐκια και η βάρκα, και το βαπόρι άρχισε να ξεκινά τότε όλα τα ζώα που είχαν μείνει στην ακρογιαλιά, νοιώθοντας ότι εγκαταλείπονται οριστικά, αρχίσανε ένα άγριο βέλασμα και ρίχνονται στην θάλασσα, πλέοντας προς το βαπόρι.

Με τις άναρθρες φωνές τους μας εκλιπαρούσαν να τα πάρουμε. Το άγριο μουγκρητό μας ανατρίχιαζε όλους. Η καρδιά μας δεν αντέχει άλλο, Πάει να σπάσει.”

Map of Sea of Marmara

http://web.archive.org/web/20051108171548/http://members.aol.com/peramos/index.html

https://nickkouzos.com/images/Welcom1.jpg

Γενική άποψη της Περάμου Κυζίκου από την παραλία σχεδιασμένη από μνήμης

Peramos street map

 ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΠΕΡΑΜΟΥ

https://nickkouzos.com/Welcom2.gif

panoramas of Peramos and the peninsula link with photos

 

More information on Peramos and translation of parts of Sgouridis book on Peramos can be found on  

 Steve Manitsas work on Sgouridis book on Peramos.  link:

http://members.aol.com/peramos/index.html

 

H ιστορία της οικογένειας Κούζου 

Ο Αντώνης Κούζος, ήταν γιός του Νικολή Κούζου και της Ολυμπίας Αγόρογλου, γεννήθηκε  στην Πέραμο της Κυζίκου.το 1914, και .διέφυγε το 1915 την εποχή των διωγμών και της μεγάλη πυρκαγιάς της Περάμου, τότε που ολόκληρη η πόλη καταστράφηκε και κάηκε από τους Τούρκους.

Η Πέραμος ήταν ένα μικρό λιμάνι 5.000 κατοίκων, στην Μικρασιατική χερσόνησο της Κυζίκου, στην θάλασσα του Μαρμαρά.  Απέναντι, είχε το μεγαλύτερο λιμάνι της Πανόρμου,  σημερινή Bandirma που είχε τότε 12.000 Έλληνες  και το Ερντέκ, την πρώην Αρτάκη.

https://nickkouzos.com/images/Welcom7.jpg

Αντώνιος Κούζος με την σύζυγό του Ευαγγελία Κούζου Κονσολίδου στην Αθήνα την δεκαετία 1960.

https://nickkouzos.com/Welcom5.jpg

Ο Αντώνης Κούζος με την Μητέρα του Ολυμπία Κούζου Αγόρογλου και την Αδελφή του Θεοπούλα στην Κωσταντινούπολη.

Νικόλαος Κούζος, ήταν ο τελευταίος Διευθυντής στο Παπαδοπούλειο σχολείο της Περάμου.

Το Παπαδοπούλειο, ήταν ένα εντυπωσιακό κτίριο, σχολείο, που σώζεται μέχρι σήμερα, προσφορά του Περαμιώτη πλοιοκτήτη, Παπαδόπουλου.

https://nickkouzos.com/images/Welcom13.jpghttps://nickkouzos.com/images/Welcom10.jpg

Παπαδοπούλειο σχολείο της Περάμου.

Ο Νικόλαος Κούζος σπούδασε ως εκπαιδευτικός στην “Μεγάλη του Γένους Σχολή” στην Κωσταντινούπολη και ήταν συνεχιστής της παράδοσης του εξαδελφου του Γεωργίου Κούζου ο οποίος ήταν συγγραφέας και σημαντικό δημόσιο πρόσωπο της εποχής του.

Ο Γεώργιος Κούζος ήταν ιδρυτής και πρόεδρος της Συνομοσποδίας των   Τοπικών Ενώσεων και Σωματίων  Κυζίκου με το όνομα “ΕΛΠΙΣ” που δημιουργήθηκε το 1876 και αντιπροσώπευε τις 40 κωμοπόλεις και χωριά της Κυζίκου

Βλέπε σχετικό χάρτη ποιο πάνω.

Ο Γεώργιος Κούζος είχε  ευρύ συγγραφικό έργο.  Ένα από τα βιβλία του, ήταν και το βιβλίο, με την βιογραφία του αρχιεπισκόπου της Κυζίκου. Μερικά από τα βιβλία του σώθηκαν και έχουν ψηφιοποιηθεί.Βλέπε συνδέσμους με το πλήρες περιεχόμενο πάρακάτω.

Από τα σαράντα δύο χωριά που είχε τότε η χερσόνησος της Κυζίκου,  μόνο τα δύο ήταν Τουρκικά και ένα μόνο κατοικείτο από Αρμενίους ( Αρμενοχώρι). Τα υπόλοιπα, ήταν όλα Ελληνικά.

Ο Νικόλαος Κούζος, ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος και με μεγάλη αγάπη στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και τα γράμματα.  Σαν διευθυντής του σχολείου, οργάνωνε συχνά θεατρικές παραστάσεις, και μάλιστα παραστάσεις από το αρχαίο Ελληνικό ρεπερτόριο.  Τα παιδιά, έπρεπε να παίζουν τις αρχαίες Ελληνικές Τραγωδίες και κωμωδίες, στα αρχαία Ελληνικά.

Με τέτοια παράδοση, δεν είναι κανείς να απορεί πως, μετά από τόσους αιώνες σκλαβιάς, οι Έλληνες της Μικράς Ασίας κράτησαν την ταυτότητά τους, την γλώσσα και τις παραδόσεις τους. Πολύ λίγα πράματα έχουν σωθεί από το έργο του Γεωργίου και του Νικολάου Κούζου..

https://nickkouzos.com/images/Welcom8.jpg

Ο Νικόλαος Κούζος με την σύζυγό του Ολυμπία Κούζου Αγόρογλου

Λίγοι άνθρωποι, ακόμα, υπάρχουν στη ζωή από τους μαθητές τους στην Νέα Πέραμο Μεγαρίδος, το Μεγάλο Πεύκο, ίσως και στην Πέραμο κοντά στην Καβάλα.

Διαβάζω σ’ ένα άρθρο «Αναμνήσεις από την Πέραμο», γραμμένο από τον Περαμιώτη Γεώργιο Αυγερινό, στα «Μαρμαρινά Νέα» με ημερομηνία Νοέμβριος 1964:

«Θυμάμαι τον δάσκαλό μας. Τον αυστηρό και κιμπάρη Νικολάκη Κούζο. Με το μυτερό γενάκι του, το φέσι σιδερωμένο πάντα στο κεφάλι και με την άψογη εμφάνισή του  ενέπνεε τον σεβασμό αλλά και τον φόβο. Τσιμουδιά στο μάθημά του…»

Ήταν τέτοια η αγάπη και ο θαυμασμός που έυτρεφαν οι Περαμιώτες προς τον δάσκαλό τους Νίκο Κούζο που υπήρξαν και περιπτώσεις που κατά την ανταλαγή των πληθυσμών άτομα άλαξαν το όνομά τους σε Κούζο προς τιμήν του.

H γιαγιά Ολυμπία σύζυγος του Νικολάου Κούζου ήταν κόρη του Nικολή Αγόρογλου (εμπόρου κρασιού), και είχε πέντε αδέλφια. τρία αγόρια, τον Αλέκο, τον Σωκράτη και τον Μιχάλη και δύο αδελφές, την Καλλιρρόη και την Παλασή που έβάπτησε τον Αντώνιο Κούζο

https://nickkouzos.com/images/Welcom12.jpg

Ο Σωκράτης Αγόρογλου

Ο μικρός Αντώνης δεν γνώρισε τον πατέρα του, μια γιατί ο τελευταίος, πέθανε πολύ νωρίς.

Η γιαγιά Ολυμπία, χήρα με τέσσερα παιδιά, (Φώτη την Θεοπούλα, τον Αντώνη και την Αθηνά) χρειάστηκε να φύγει στην «μεγάλη πυρκαγιά» και, να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη όπου συσσωρεύοντο χιλιάδες έλληνες κατά του διωγμούς των Ποντίων και Ελλήνων για να σωθούν.

https://nickkouzos.com/images/The_Gr7.jpg

Περαμιώτες στους Διωγμούς του 1915

Εκεί, κοντά στην εκκλησία του Άγίου Κωνσταντίνου, στην συνοικία του Πέραν, έμεναν σε ένα σπίτι, στην οδό Chirass Sokak 17. Εκεί, σχεδόν μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Κωσταντίνου, σαν παπαδοπαίδι μεγάλωσε ο Αντώνης μέχρι το 1924. .

https://nickkouzos.com/images/Welcom2.jpg

Το σπίτι που έμεινε η Ολυμπία Κούζου με τα παιδιά της στην Κωσταντινούπολη 37,Chiras sokak (1915-1924)

Αυτή είναι η εποχή που η Αγγλία και οι άλλοι σύμμαχοι επιτίθενται στην Τουρκία, καθώς η Τουρκία είχε συμμαχήσει με την Γερμανία τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Μία πολυπληθείς πόλη όπως η Κωνσταντινούπολη αποτέλεσε πραγματικό καταφύγιο για τους Έλληνες, που κρύβονταν μέσα στη ανώνυμο πλήθος.

Οι Περαμιώτες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους δύο φορές: Την πρώτη φορά μετά την Μεγάλη φωτιά του 1915 όταν ο συνολικός πληθυσμός 5000 ατόμων εκδιώχθηκε και πολλοί από αυτούς πέθαναν στην εξορία στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. Μόνο δύο χιλιάδες κατάφεραν να επιβιώσουν για να επιστρέψουν και να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους μετά την εισβολή του Ελληνικού στρατού το 1919.

Την δεύτερη φορά, όταν, οι Περαμιώτες  έφυγαν με την υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού τον Αύγουστο του 1922, αυτή την φορά για πάντα.

Η εκκένωση  πραγματοποιήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1922 οπότε οι τελευταίοι κάτοικοι της Περάμου, περίπου 2000  μίσθωσαν ένα πλοίο Βρετανικής ιδιοκτησίας, τo

” Cavelpark”το οποίο κατάφερε να πάρει και τις 2000 ταλαίπωρες ψυχές, με πολλές από τις οικοσκευές τους, λίγα κατοικίδια ζώα και τα υπόλοιπα γεννήματα

https://nickkouzos.com/images/Welcom3.jpg

Ο Ελληνικός Στρατός στον σιδηροδρομικό σταθμό της Πανόρμου το 1919 

Ο Περαμιώτης Γιάννης Μήχας διηγείται στο Βιβλίο του Γ. Σγουρίδη, ‘ΠΕΡΑΜΟΣ’, περιγράφοντας τις δραματικές τελευταίες στιγμές της αναχώρησης:

‘Αλλά Θεέ μου , δώσε μου δύναμη να συνεχίσω την ιστορία μου γιαυτό που είδα τελευταία ….

Όταν δέθηκαν πια τα καΐκια και η βάρκα, και το βαπόρι άρχισε να ξεκινά τότε όλα τα ζώα που είχαν μείνει στην ακρογιαλιά, νοιώθοντας ότι εγκαταλείπονται οριστικά, αρχίσανε ένα άγριο βέλασμα και ρίχνονται στην θάλασσα, πλέοντας προς το βαπόρι.

Με τις άναρθρες φωνές τους μας εκλιπαρούσαν να τα πάρουμε. Το άγριο μουγκρητό μας ανατρίχιαζε όλους. Η καρδιά μας δεν αντέχει άλλο, Πάει να σπάσει.

Με αναφιλητά αποχαιρετούμε για τελευταία φορά το αγαπημένο μας χωριό και το βαπόρι μακραίνει και πάει….Όταν πια στρίβαμε από την Καψάλα χάθηκε ολότελα από τα μάτια μας και το χωριό και τα βουνά και η θάλασσά του…

Το πάρα κατω κείμενο είναι από δημοσίευση στο Facebook από αναλογες πηγές:

23 Αυγούστου 1922 – Η τελευταία ημέρα της Περάμου

SANTALA PERAMOS

Ενα τσαλακωμένο και μουσκεμένο από τον ιδρώτα γράμμα  που είχε στον κόρφο του ο καϊκτσής, έφτασε το απόγευμα της 25ης Αυγούστου 1922 στον Γιάννη Δεσύλλα-Περαμιώτη στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης. Ηταν σταλμένο από την Δημογεροντία της Περάμου και απευθυνόταν  στον Σύνδεσμο Περαμίων της Πόλης.

Το παραθέτουμε αυτούσιο:

Εν Περάμω τη 23 Αυγούστου 1922

Προς το αξιότιμον ΔΣ του εν Κωνσταντινουπόλει Ανορθωτικού Συνδέσμου των Περαμίων.

Αγαπητοί Συμπατριώται

Ο κίνδυνος της απωλείας ημών επέστη. Το Βαληκεσέρ καίεται. Η επριοχή περιήλθεν εις χείραν του εχθρού.Η Πάνορμος κενούται. Αι αρχαί απεχώρησαν.Ουδεμία ελπίς υπάρχει. Η σωτηρία μας έγκειται εν τη φυγή μόνη. Πως όμως να φύγωμεν; Εχομεν ανάγκην ατμοπλοίου αμέσως. Αμ τη λήψει της παρούσης, σπεύσατε, ναυλώσατε κατάλληλον ατμόπλοιον και στείλατε να μας παραλάβει να σωθώμεν της σφαγής. Στέλλομεν επί τούτου καίκι.

Σπεύσατε. Πάσα αναβολή ή αδιαφορία θα φέρει την καταστροφήν.Σπεύσατε, άλλως τετέλεσται.

Εχομεν τετρακοσίας λίρας εις χείρας μας.

Υπογραφαί: Φώτιος Μανίτσας, Ευστράτιος Χρυσοβέργης, Στέφανος Χατζησυμεών, Δημοσθένης Σπεράντζας, Δημήτρης Μαλκότσης, Θεοδόσης Ράπτης, Ευστ. Γ. Τζιρίνης, Παναγιώτης Καπλανίδης, Θ. Μαυρομάτης, Δημ. Μαραγγός, Νικόλαος Ράπτης, Ιωάννης Κούρτζας και Ιωάννης Ράπτης ο Γραμματέας της Δημογεροντίας.

Δεν έμενε καιρός για συζήτηση, έπρεπε να βρεθεί αμέσως βαπόρι για να σώσει το χωριό που αριθμούσε 2000 ψυχές  (τόσοι είχαν απομείνει από τις 4000 που είχε πριν από τη μεγάλη φωτιά του 1915 και στον πρωτο διωγμό του Βαληκεσέρ).

Ας δούμε την ανίδραση των Περαμίων της Πόλης, όπως τη διηγήθηκε αργότερα ο Σεραφείμ Ψύχας  στη Νέα Πέραμο:

Αρχίσαμεν λοιπόν να τρέχωμεν σαν τρελλοί να εύρωμεν το πλοίο δια να παμε να τους σώσωμεν. Η φανερωμένη μας εβοήθησε και βρήκαμε ένα φορτηγό 1500 τόνων της εταιρείας Ταιργιάζου και Καλλία, που ονομαζόταν Κάβελπαρκ. Το πλοίο άρχισε να παίρνει κάρβουνα στις 26 Αυγούστου και την επομένην ο υποφαινόμενος μαζί με τον Θεόδωρον Μπουμπούλια και τον μακαρίτην Δημήτριον Κυριακίδην τον αρχιτέκτονα, μπαρκάρουμε στις τρεις η ώρα για την Πέραμον.πρώτος πλοίαρχος ήταν ο Αγγλος Τζόνσον – το πλοίο είχε αγγλική σημαία- ο δεύτερος και ο τρίτος ήσαν Ελληνες.

Μόλις αλαργώσαμε 4-5 μίλια από το Σαράι μπορνού, ο πλοίαρχος μας εκάλεσε στη γέφυρα και μας άνοιξε ένα σφραγισμένο φάκελο. Εχω εντολή μας λέγει,  από τη Ναυτική Βάση της Πόλης, να ακολουθήσω τις οδηγίες σας, θα παμε όπου μας πείτε.

Κατά τις 10 τη νύχτα βλέπαμε το πλοίο να κανει στροφή πίσω προς στην Πόλη. Φανταστείτε την αγωνία μας.Τρέχομε στη γέφυρα και ρωτούμε ανήσυχοι τι συμβαίνει. Ο πλοίαρχος μας εξηγεί ότι πλησιάζουμε στον κόλπο της Πανόρμου και δεν επιτρέπεται να μπούμε νύχτα γιατι μπορεί να μας βάλουν. Έτσι κάναμε βόλτες πίσω μπρος ώσπου έφεξε καλά και μπήκαμε στο λιμάνι της Περάμου.

Αλλά τι ήταν εκείνο που αντικρύσαμε. Ολος ο πληθυσμός του χωριού με τα ρούχα ντεκιασμένα να στεκεται όρθιος στο παραθαλάσσιο όπου ξεροστάλιαζε επί πέντε μερόνυχτα καρτερώντας το καράβι της σωτηρίας. Οταν μας είδανε όλοι και προσεύχονταν με σπαρακτικούς λυγμούς. Ολα τα καίκια, τα ψαράδικα κι οι βάρκες ανοίχτηκαν με μιας και περικύκλωσαν το βαπόρι.

Μόλις βγήκαμε έξω η πρώτη μας ερώτησι ήταν που βρίσκονταν το εικόνισμα της Φανερωμένης. Ηταν η πρώτη και μεγάλη εντολή από την Διοίκηση του Συνδέσμου να σώσουμε το Εικόνισμα. Μας πληροφόρησαν ότι από την προηγούεμνη ημέρα ο Ηγούμενος της Μονής, πήρε το εικόνισμα και από τη Λαγκάδα έφυγε για τη Πόλη.

Αρχίσαμε τότε να φορτώνουμε. Πρώτα βάλαμε στο βάθος του αμπαριού τα χονδρά εμπορεύματα, στάρι από τη φάμπρικα του Ταλιαντζή και τα εξαρτήματα της μηχανής του Μύλου. Τα βαριά κομμάτι ακαθώς και η μηχανή μείναν όλα εκεί. Υστερα στοιβάζουμε τα βαρέλια, τις σάλτσες – ήτνα η εποχή της σοδιάς- σακιά με κριθάρια κι ότι άλλο ήταν συσκευασμένο.

Αυτά εγιναν τις τρείς πρώτες μέρες.Κατόπιν αφού εφορτώψσαμεν το ρουχισμό ήρθε η σειρά να μπουν και οι κάτοικοι. Μας ειδοποιούν ότι υπάρχουν εξι λεχούσες. Σταματάμε την επιβίβαση και τακτοποιούμε πρώτα τις λεχούσες όσο μπορούσαμε καλύτερα. Για να βάλουμε μια τάξη στην επιβίβαση κανονίσαμε σειρά και βάλαμε τον Βασίλη Βούλγαρη επικεφαλής. Σε τέτοιες ώρες πως να συγκρατηγθεί όλος αυτός ο εξαλλος κόσμος;  Για μια στιγμή που κάποιο καίκι θέλησε να σπάσει τη σειρά, ο Βασίλης αναγκάστηκε να ρίξει δυο τουφεκιές στον αέρα για να σταματήσει το κακό, αλλιώς  θα είχαμε πνιγμούς.

Οταν οι μισοί από τους κατοίκους είχαν επιβιβασθεί, εμείς δλδ η Επιτροπή, μαζί με τους δύο Ελληνας πλοιάρχους βγήκαμε έξω. Πήραμε βόλτας τις εκκλησίες και μαζεύαμε τα εικονίσματα. Στον Αι Νικόλα του Σχολείου ήταν τρια καραβάκια αφιερώματα κρεμασμένα, όπως θα θυμούνται οι παλιοί. Τα δώσαμε με όλη μας την καρδιά στον πλοίαρχο τον καπετάν Νικόλα από το Μυριόφυτο που μας τα ζήτησε.

Την έκτη μέρα σαλπάραμε. Ολα τα ζωντανά τα αφήκαμε στο χωριό με σκοπό να ξαναγυρίσωμε και να τα πάρωμε σε δεύτερο ταξίδι αν μας δινόταν ο  καιρός.

Εβγήκαμε από τον κάβο της Καψάλας και τραβήξαμε κατά τον Μαρμαρά. Οι χωριανοί όλοι ήθελαν να τους βγάλωμε στη Συλυβριά, για να ναι πιο κοντά στην Πόλη. Εμεί ςόμως είχαμ επάρει διαταγή από τον Ταβουλάρη, στρατιωτικό διοικητή της Πανόρμου, ν απάμε όσο μπορούμε μακρύτερα. Η εντολή ήταν μυστική και αναγκαστήκαμε να γελάσωμε τους συμπατριώτες μας. Το πρωί ξημερωθήκαμε στο Μυριόφυτο. Δεν μπορούσαμε πια να αλλάξουμε πορεία, έπρπε να αποβιβαστούμε εκεί που είμαστε. Βγαίνουμε έξω η Επιτροπή και πάμε στο Διοικητή να πάρουμε την άδεια για την αποβίβαση. Ο διοικητής με κανένα τρόπο δεν δεχόταν να μας στεγάσει. Δεν ξέρωμε τι διαταγές είχε και σε τι απέβλεπαν όλα αυτά. Το γεγονός είναι ότι μας φέρθηκε άστοργα για να μην πω απάνθρωπα. Αναγκαστήκαμε να του δηλώσωμε ότι εμείς θα αποβιβάσουμε κι αν μας εμποδίσει με τους χωροφύλακες τότε κι εμείς θα τους χτυπήσωμε με τα όπλα που είχαμε μαζί μας του εθελοντικού λόχου της Περάμου κι ότι βρέξει.

Για καλή μας τύχη την ώρα που βγαίναμε από το διοικητήριο συναντήσαμε τον Ομηρο Πρωτοψάλτη, μεγαλέμπορο κρασιών και σημαίνοντα παράγοντα του Μυριοφύτου. Οταν άκουσε πως το βαπόρι είχε μέσα πρόσφυγες της Περάμου και πως ο διοικητής δεν επέτρεπε την αποβίβαση γιατι δεν είχε τάχα χώρο να τους στεγάσει, μας δήλωσε αμέσως με αυθόρμητη συγκίνηση πως οι απποθήκες του ήταν αρκετές να χωρέσουν όλο αυτόν τον κόσμο. Ετσι άρχισε ομαλά η αποβίβαση και βολευτήκαμε όπως όπως στις δυό μεγάλες κρασαποθήκες του Πρωτοψάλτη. Ηταν άλλωστε καλοκαίρι και πολλοί προτίμησαν να μείνουν έξω στην ακρογιαλιά. Την ίδια εκείνη ημέρα πέθανε και η Παναγιώτα η ηλικιωμένη σύζυγος του Γιακίμαγα. Δεν μπορούσε να αντέξει στις κακουχίες του ταξιδιού.

Η αποβίβαση και το ξεφόρτωμα βάσταξε τρείς ολόκληρες μέρες. Θα αργούσε ακόμη πιο πολύ αν δεν έιχαμε μαζί μας τα καίκια του Ταλιαντζή που τα φέραμε μαζί μας δεμένα πίσω από το βαπόρι.

Γυρίζωμε τώρα να πάρωμε τα ζώα που τα είχαμε αφήσει πίσω στο χωριό. Στο δρόμο μας συναντάμε ενα υπερωκεάνειο δικό μας πιθανά τον Βασιλέα Αλέξανδρο που τραβούσε προς τα στενά του Τσανάκαλε. Οταν μπήκαμε στα νερά τα δικά μας έιδαμε αντίκρυ στην Πάνορμο, ένα πολεμικό δικό μας που υπεστήριζε την επιβίβαση του στρατού μας. Φτάνουμε στο χωριό το απόγευμα. Τα ζώα ήταν αραδιασμένα στην παραλία μαζί με τους ανθρώπους που είχαμε αφήσει εκεί οπλισμένους να τα φροντίζουν.Αρχίσαμε αμέσως το φόρτωμα. Δεμένα πίσω από τα καίκια, έρχονταν πίσω στα ανοιχτά στο βαπόρι και με το βίντσι ένα ένα τα σήκωναν και τα τοποθετούσαν στο κατάστρωμα.

Τη νύχτα ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε γιατί βγήκε βοριαδάκι. Τα χαράματα ξαναρχίσαμε με τον ίδιο τρόπο. Μέσα στα ζώα ήταν και δέκα άλογα του στρατού. Τα πήραμε μαζί με τους στρατιώτες. Το κατάστρωμα είχε πια γεμίσει όλτελα, δεν χώραγε άλλο. Αναγκαστήκαμε να παρατήσουμε στο χωριό καμιά δεκαριά μεγάλα ζώα, αγελάδες και βόδια και αρκετά υποζύγια.

Κάνω το σταυρό μου κι αφού γυρίζω κι αποχαιρετώ το αγαπημένο μου χωριό, μαπίνω μόσνος στη βάρκα που είχα κρατήσει τελευταίος για μένα.

…Είμαι το τελευταίο ποδάρι που πάτησε στο χώμ ατης Περάμου, γλυκό μου χωριό δεν θα σε ξαναδώ…

Δεν βλέπω πια μπροστά μου. Μηχανικά ανεβαίνω στο βαπόρι με μάτια βουρκωμένα, αφού αποχαιρέτησα τον προσφιλέστερο μου νεκρό… Αλλά θεέ μου δώσε μου δύναμη να συνεχίσω την ιστορία μου γι αυτό που είδα τελευταία.

Οταν δέθηκαν πια τα καίκια και η βάρκα και το βαπόρι άρχισε να ξεκινά, τότε όλα τα ζώα που είχαν μείνει στο γυαλό, νιώθωντας ότι εγκαταλείπονται οριστικά, αρχινάνε ένα άγριο βέλασμα και ρίχνονται στη θάλασσα, πλέοντας προς το βαπόρι. Με τις άναρθρες φωνές τους μας εκλιπαρούσαν να τα πάρουμε. Το άγριο μουγκριτό μας ανατρίχιαζε όλους. Η καρδιά μας δεν αντέχει άλλο, πάει να σπάσει.

Με αναφιλητά αποχαιρετούμε το αγαπημένο μας χωριό και το βαπόρι μακραίνει και πάει. Οταν πια στρίψαμε από την Καψάλα,  χάθηκε ολότελα από τα μάτια μας και το χωριό και τα βουνά και η θάλασσα του.

Εδώ σταματά η συγκλονιστική αφήγηση του Γαβριήλ Ψύχα. Ετσι ανήμερα στη μεγάλη γιορτή της Παναγίας στις 23 Αυγούστου, όπου άλοτε χαλούσε ο κόσμος από το τραγούδι και τους χορούς, τα σφυρίγματα των βαποριών που κουβαλούσαν χιλιάδες προσκυνητές  στο μεγάλο πανηγύρι, αυτή τη σημαντική ημέρα διάλεξε η μοίρα για να φωνάξει σαν το Χριστό πάνω στο σταυρό, την τελευταία της λέξη η Πέραμος… Τετέλεσται…

Το κείμενο είναι του Γέωργιου Αυγερινού και γράφτηκε τον Αύγουστο του 1962 στα Μαρμαρινά Νέα.

ΔΠ

Η Πέραμος «Τετέλεσται».

Στο Μυριόφυτο το Βαπόρι ξεφόρτωσε τα ζωντανά και μερικά άλλα βαριά εμπορεύματα, δεν μπόρεσε όμως να ολοκληρώσει το ξεφόρτωμα γιατί τα μέσα έλειπαν.Υποχρεώηηκαν όμως να φύγουν για την Πόλη όπου προέκυψαν νέα προβλήματα, Οι Τουρκικές τελωνειακές αρχές θα έκαναν κατάσχεση.

Με ενέργειες του Αλέκου Αγόρογλου αδελφού της Ολυμπίας Κούζου, τα πράγματα και τα εμπορεύματα μεταφέρθηκαν σε ιδιωτικές αποθήκες και αργότερα, με ενέργειες του ιδίου πουλήθηκαν κρυφά και το αντίτιμο στάλθηκε στους δικαιούχους.

Οι Περαμιώτες διασκορπίστηκαν στο Μυριόφυτο απ΄’ όπου άλλοι πήγαν με τα πόδια στην Καβάλα, άλλοι κρύφτηκαν στην Πόλη μέχρι το 1924 που εκδιώχθηκαν με την ανταλλαγή. Η Ολυμπία με τα τέσσερά παιδιά γύρισε στην Ελλάδα με την ανταλλαγή.

https://nickkouzos.com/Antony%20with%20his%20Systers%20Theopoula%20and%20Athina.JPG

Ο Αντώνης Κούζος με τις αδερφές του Θεοπούλα και Αθηνά στην Αθήνα μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα

https://nickkouzos.com/Welcom6.jpg

Αντώνης Κούζος Στρατιώτης στον πολεμο του 1940

Πολλοί από τους Περαμιώτες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μοναστηριού της Φανερωμένης στην Σαλαμίνα και μετά στο Μεγάλο Πεύκο Μεγαρίδος την σημερινή Νέα Πέραμο.

Το διάστημα που έμειναν στην Πόλη ο μικρός Αντώνης έζησε την εμπειρία της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από το συμμαχικά στρατεύματα.

https://nickkouzos.com/images/Welcom4.jpg

Η Κωνσταντινούπολη κάτω από την κατοχή των συμμάχων.

Θυμάμαι τον Πατέρα μου Αντώνη Κούζο να διηγείται:

 «Παίζαμε πετροπόλεμο με τα Τουρκόπουλα στο μέσο του δρόμου, έσπασα τα τζάμια ενός κτιρίου και ήρθε να με

συλάβει αστυνομία από τρίαν κράτη.»

Ήταν τότε 8 ετών.

 Περισσότερες πληροφορίες στα Αγγλικά για την Πέραμο υπάρχουν στην παρακάτω σύνδεση που δημιουργήθηκε από τον Στυβ Μανίτσα Έλληνα Αμερικανό Περαμιώτη δεύτερης γενιάς

http://web.archive.org/web/20051108171548/http://members.aol.com/peramos/index.html

Στον χάρτη της χερσονήσου της Κυζίκου (Kapidag) μπορεί κανείς να δει την Παλιά Πέραμο και άλλες πόλεις, την Αρτάκη, την Μηχανιώνα, το Αρμενοχώρι, την Πάνορμο κλπ

Η σημαντικότερες πληροφορίες για την Πέραμο διεσώθη καν στο Βιβλίο ‘ΠΕΡΑΜΟΣ’ που γράφτηκε και επιμελήθηκε ο Γεώργιος Σγουρίδης από το οποίο μεταφράστηκαν πολλά αποσπάσματα από τον Στυβ Μανίτσα Στυβ Μανίτσα με τον ιστιότοπο του οποίου συνδέονται πολλοί απόγονοί Περαμιωτών της δεύτερης και τρίτης γενιάς

Το  πλήρες βιβλίο του Γ. Σγουρίδη ΠΕΡΑΜΟΣ

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/6648

https://timesforchange.wordpress.com/2024/02/12/περαμοσ-το-βιβλιο-του-γ-σγουρίδη/(ανοίγει σε μία νέα καρτέλα)

 

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΜΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Βλέπε Links με βίντεο που τραβήχτικαν από τον Νίκο Κούζο και την Σύζυγό του Βάντα Ρουμπάνη το 1997 :

Back to the roots Nick Kouzos (Part.2):  Περιλαμβάνει την ίδια την Πέραμο όπως την βρήκαμε το 1997, και ονομάζεται Καρσί Γιακά

  http://www.youtube.com/watch?v=w54x5Na0cb4

Δύο ακόμα βίντεο αναφέροντε στο οδοιπορικό μέσα απο την Κωσταντινούπολη και τον δρόμο προς την Πέραμο

Back to the roots Nick Kouzos (Part.1):

               http://www.youtube.com/watch?v=k5tIVEGczUg

Back to the roots Nick Kouzos (Part.3). Οι καινούργιες ρίζες αναβιώνουν στην Νέα Πέραμο.

Back to the roots Nick Kouzos (Part.3). The new roots of Peramos reviving in Greece.

Τι είναι η Πέραμος;

Η Πέραμος είναι μια ελληνική πόλη στη χερσόνησο της Κυζίκου   (τώρα ονομάζεται Karsiyaka στη χερσόνησο Kapidag) στην Τουρκία κοντά στο μεγάλο λιμάνι της πόλης Bandirma (πρώην Πάνορμος) και στην κοινότητα του θερέτρου Erdek (πρώην Αρτάκη). Η χερσόνησος βρίσκεται στη νότια όχθη της Θάλασσας του Μαρμαρά, η οποία χωρίζει το ευρωπαϊκό και το ασιατικό τμήμα της Τουρκίας και συνδέει το Αιγαίο Πέλαγος στη Μεσόγειο, με τη Μαύρη Θάλασσα. Πολύ πριν οι Οθωμανοί Τούρκοι καταλάβουν τη σημερινή Τουρκία τον 14ο αιώνα, οι κάτοικοι αυτής της χερσονήσου και μεγάλου μέρους της ευρύτερης περιοχής της Μικράς Ασίας ήταν Έλληνες, όπως φαίνεται από τους αρχαίους πολιτισμούς της Τροίας, της Περγάμου, της Εφέσου και της Κυζίκου (μετονομάστηκε σε Μπέλκης). ), μέχρι την ελληνική πολιτιστική και οικονομική ζωή της περιοχής στις αρχές αυτού του αιώνα. Οι εικόνες και το κείμενο αυτής της ιστοσελίδας αφηγούνται την ιστορία της Περάμου και των κατοίκων της — από τον βασιλιά Κύζικο του θρύλου (για τον οποίο η πόλη της Κύζικου πήρε το όνομά του ο οποίος,  σκοτώθηκε κατά λάθος, από τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες), μέχρι τον τελευταίο από τους Έλληνες Περάμιους που το 1922 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη του

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ( Links)

Links με τα έργα και δημοσιεύσεις του Γεωργίου Κούζου τα οποία έχουν ψηφιοποιηθεί.

Κούζος, Γεώργιος Ι.

Δημιουργός των παρακάτω τεκμηρίων

1.  Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσης Μετά πολλών ασκήσεων Προς χρήσιν των Δημοτικών Σχολείων και Παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου.

Κούζος, Γεώργιος Ι.,

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/1/9/e/metadata-141-0000463.tkl

Συντελεστής στα παρακάτω τεκμηρίων

1.  Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος μετ’ εικόνων : Προς χρήσιν των Ελληνικών και Αστικών Σχολείων και Παρθεναγωγειών / Υπό Κ. Βλούσου, Γ. Κούζου και Ι. Α. Ιλλίδου.

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/f/c/metadata-86-0000430.tkl

2. Αναγνωστικόν μετ’ εικονογραφιών : πρός χρήσιν των ν τοίς δημοτικοίς καί στικοίς σχολείοις διδασκομένων αρρένων τε καί θηλέων / υπό Γ.Ι. Κούζου, Ι.Α. Ιλλίδου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1309

3.  Στοιχειώδης ιστορία των ανατολικών εθνών : μετά εικόνων προς χρήσιν των ελληνικών σχολείων και παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1378

Το  πλήρες βιβλίο του Γ. Σγουρίδη ΠΕΡΑΜΟΣ

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/6648

Έργα που δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν τον 19ον αιώνα από τον Γεώργιο Ι. Κούζου εξάδελφο του παππού μου, Νικολάου Κούζου, στην Μικρά Ασία για χρήση από την Ελληνική μαθητική κοινότητα, που  χρησιμοποιήθηκαν από τα περισσότερα Ελληνικά σχολεία της Ελληνικής κοινότητας.

Τα έργα αυτά εκπλήσσουν για το επίπεδο της πληροφορίας, της ποιότητας της γλώσσας και της γενικότερης γνώσης που εξηγεί πως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας κατάφεραν να διατηρήσουν τον πολιτισμό, και την Εθνική συνείδηση για τόσους αιώνες υποδούλωσης, τόσο κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό αλλά και μετά από 1000 χρόνια βαρβαρικών  επιθέσεων από Ανατολή, Δύση, Βορά, και Νότο, κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Μεσαίωνα.

Τα έργα αυτά διασώθηκαν και ψηφιοποιήθηκαν με την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής ένωσης

“H ψηφιοποίηση των έργων του Γ Ι Κούζου έγινε στο πλαίσιο του έργου «Ψηφιοποίηση Υλικού Δημόσιων Βιβλιοθηκών», του ΕΠ Κοινωνία της Πληροφορίας. της συλλογής της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας

Ο προϋπολογισμός του έργου της ψηφιοποίησης του υλικού των 46 Δημόσιων Βιβλιοθηκών ήταν 5.600.000€ και συγχρηματοδοτήθηκε κατά 80% από το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο και 20% από εθνικούς πόρους. Ψηφιοποιήθηκαν 16.200.000 σελίδες, που αντιστοιχούν σε 41.444 τίτλους βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών, χαρτών, εγγράφων, χειρογράφων. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα ψηφιοποίησης στη χώρα μας. Το ψηφιακό αποθετήριο της Βιβλιοθήκης έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος EdLocal, που χρηματοδοτεί η Ε.Ε. Το αποθετήριο αυτό περιλαμβάνει εκτός της συλλογής της Βιβλιοθήκης, τις συλλογές της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Σκήτης Βεροίας και του Λυκείου Ελληνίδων παράρτημα Βεροίας.”

“Στο πλαίσιο του προγράμματος EDlocal, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας λειτουργεί και ως συσσωρευτής μεταδεδομένων από επιλεγμένα αποθετήρια και διαθέτει το ψηφιακό υλικό στην ευρωπαϊκή πύλη πολιτισμού Europeana.”

«Ο Γεώργιος Κούζος ήταν επίσημος προσκεκλημένος της ελληνικής κυβέρνησης και εκπρόσωπος της ελληνικής «διασποράς» κατά τη διάρκεια των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στην Αθήνα το 1896.»

Αισθάνομαι πολύ περήφανος για την συνδρομή τόσο του θείου μου όσο και του παππού μου που συνέδραμαν στην διατήρηση αυτού του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου και εθνικού φρονήματος τον 19ο αιώνα.     

Links με τα έργα και δημοσιεύσεις του Γεωργίου Κούζου τα οποία έχουν ψηφιοποιηθεί.

Κούζος, Γεώργιος Ι.Δημιουργός των παρακάτω τεκμηρίων

 

  1. Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος μετ’ εικόνων : Προςχρήσιν των Ελληνικών και Αστικών Σχολείων και Παρθεναγωγειών / Υπό Κ. Βλούσου, Γ. Ι.Κούζου και Ι. Α. Ιλλίδου.

 

Ιστοσελίδα: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/f/c/metadata-86-0000430.tkl

Από το εμφανιζόμενο δελτίο πληκτρολογήστε τη αντίστοιχη επιλογή που σας οδηγεί με το βελάκι

file:///C:/Users/Nkouzos/Downloads/downloaded.pdf

 

  1. Στοιχειώδης ιστορία των ανατολικών εθνών : μετά εικόνων προς χρήσιν των ελληνικών σχολείων και παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1378

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/5114

 

  1. Αναγνωστικόνμετ’ εικονογραφιών : πρός χρήσιν των ἐν τοίς δημοτικοίς καί ἀστικοίς σχολείοις διδασκομένων αρρένων τε καί θηλέων / υπό Γ.Ι. Κούζου, Ι.Α. Ιλλίδου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1309

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/5118

 

  1. Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσης Μετά πολλών ασκήσεων Προςχρήσιντων Δημοτικών Σχολείων και Παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου.

Κούζος, Γεώργιος Ι.,

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/1/9/e/metadata-141-0000463.tkl

Έργα που δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν τον 19ον αιώνα από τον Γεώργιο Ι. Κούζου εξάδελφο του παππού μου, Νικολάου Κούζου, στην Μικρά Ασία για χρήση από την Ελληνική μαθητική κοινότητα, που  χρησιμοποιήθηκαν από τα περισσότερα Ελληνικά σχολεία της Ελληνικής κοινότητας.

Τα έργα αυτά εκπλήσσουν για το επίπεδο της πληροφορίας, της ποιότητας της γλώσσας και της γενικότερης γνώσης που εξηγεί πως οι Έλληνες της Μικράς Ασίας κατάφεραν να διατηρήσουν τον πολιτισμό, και την Εθνική συνείδηση για τόσους αιώνες υποδούλωσης, τόσο κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό αλλά και μετά από 1000 χρόνια βαρβαρικών  επιθέσεων από Ανατολή, Δύση, Βορά, και Νότο, κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Μεσαίωνα.

Τα έργα αυτά διασώθηκαν και ψηφιοποιήθηκαν με την χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής ένωσης

“H ψηφιοποίηση των έργων του Γ Ι Κούζου έγινε στο πλαίσιο του έργου «Ψηφιοποίηση Υλικού Δημόσιων Βιβλιοθηκών», του ΕΠ Κοινωνία της Πληροφορίας. της συλλογής της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας

Ο προϋπολογισμός του έργου της ψηφιοποίησης του υλικού των 46 Δημόσιων Βιβλιοθηκών ήταν 5.600.000€ και συγχρηματοδοτήθηκε κατά 80% από το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο και 20% από εθνικούς πόρους. Ψηφιοποιήθηκαν 16.200.000 σελίδες, που αντιστοιχούν σε 41.444 τίτλους βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών, χαρτών, εγγράφων, χειρογράφων. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα ψηφιοποίησης στη χώρα μας. Το ψηφιακό αποθετήριο της Βιβλιοθήκης έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος EdLocal, που χρηματοδοτεί η Ε.Ε. Το αποθετήριο αυτό περιλαμβάνει εκτός της συλλογής της Βιβλιοθήκης, τις συλλογές της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Σκήτης Βεροίας και του Λυκείου Ελληνίδων παράρτημα Βεροίας.”

“Στο πλαίσιο του προγράμματος EDlocal, η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας λειτουργεί και ως συσσωρευτής μεταδεδομένων από επιλεγμένα αποθετήρια και διαθέτει το ψηφιακό υλικό στην ευρωπαϊκή πύλη πολιτισμού Europeana.”

«George Kouzos was an official guest of the Greek government ας  a representative of the Greek ‘diaspora’ during the first contemporary Olympics held in Athens during 1896.»

Αισθάνομαι πολύ περήφανος για την συνδρομή τόσο του θείου μου όσο και του παππού μου που συνέδραμαν στην διατήρηση αυτού του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου και εθνικού φρονήματος τον 19ο αιώνα.     

Links με τα έργα και δημοσιεύσεις του Γεωργίου Κούζου τα οποία έχουν ψηφιοποιηθεί.

Κούζος, Γεώργιος Ι.Δημιουργός των παρακάτω τεκμηρίων

 

  1. Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος μετ’ εικόνων : Προςχρήσιν των Ελληνικών και Αστικών Σχολείων και Παρθεναγωγειών / Υπό Κ. Βλούσου, Γ. Ι.Κούζου και Ι. Α. Ιλλίδου.

 

Ιστοσελίδα: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/8/f/c/metadata-86-0000430.tkl

Από το εμφανιζόμενο δελτίο πληκτρολογήστε τη αντίστοιχη επιλογή που σας οδηγεί με το βελάκι

file:///C:/Users/Nkouzos/Downloads/downloaded.pdf

 

  1. Στοιχειώδης ιστορία των ανατολικών εθνών : μετά εικόνων προς χρήσιν των ελληνικών σχολείων και παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1378

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/5114

 

  1. Αναγνωστικόνμετ’ εικονογραφιών : πρός χρήσιν των ἐν τοίς δημοτικοίς καί ἀστικοίς σχολείοις διδασκομένων αρρένων τε καί θηλέων / υπό Γ.Ι. Κούζου, Ι.Α. Ιλλίδου

http://medusa.libver.gr/handle/123/1309

https://wordpress.com/post/timesforchange.wordpress.com/5118

 

  1. Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσης Μετά πολλών ασκήσεων Προςχρήσιντων Δημοτικών Σχολείων και Παρθεναγωγείων / Γεωργίου Ι. Κούζου.

Κούζος, Γεώργιος Ι.,

http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/1/9/e/metadata-141-0000463.tkl

 

Photos of Peramos and Peramians from Kouzos Family
https://nickkouzos.com/images/Welcom6.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom7.jpg
The area around the sea of Marmara. Anthony Kouzos with his wife Evaggelia 1962
https://nickkouzos.com/images/Welcom8.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom9.jpg
Nick Kouzos the last Greek School Master of the Papadopoulion School of Peramos, with his wife Olympia Agoroglou. The Nick Kouzos (the Grand Father) Family in Peramos, 1914
https://nickkouzos.com/images/Welcom10.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom11.jpg
The Papadopoulion School of Peramos The Monastery of Agia Phaneromeni, two hours walk from Peramos.
https://nickkouzos.com/images/Welcom12.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom13.jpg
Socratis Agoroglou brother of Olympia Kouzos A drawing of the Papadopoulion School of Peramos
https://nickkouzos.com/images/Welcom14.jpg   https://nickkouzos.com/images/The_Gr7.jpg
The letter from the Peramians to their compatriots in Constantinople pleading for a boat to be sent to save them. from massacre. Peramian refugees during 1915.
Εικόνες από την Κωνσταντινούπολη όπου η Ολυμπία Κούζου κατέφυγε από το 1915 μεχρι το 1924
https://nickkouzos.com/images/Welcom15.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom16.jpg
Peran with Greek and Turkish flags Vanda Kouzou Roumpani in search of the old house of Kouzos family in Costandinouple,2002.
https://nickkouzos.com/images/Welcom17.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom18.jpg
Agios Konstandinos. Close to the house Olympia Kouzos lived between 1915 and 1924.Constandinoupole Agia triada, Taximi square 2003.
https://nickkouzos.com/images/Welcom19.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom20.jpg
Agia Sophia. Peran the Greek road.
https://nickkouzos.com/images/Welcom21.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom22.jpg
Agia Sophia. 17, Chirrass Sockak, the house of Olympia Kouzos in Constandinoupolis from 1916 to1924.
https://nickkouzos.com/images/Welcom23.jpg https://nickkouzos.com/images/Welcom24.jpg
 Beautiful Bosporous Peran the Greek road.
                https://nickkouzos.com/New_Folder/The%20fall%20of%20Costandinouple/Olympia%20Agoroglou%20Kouzos%20DSC00752.JPG
      Olympia  Kouzos