Η Ελληνοτουρκική Διένεξη
Σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας
Η εκδίωξη του χριστιανικού πληθυσμού από την Μικρά Ασία, στις αρχές τού 20ου αιώνα και τα προβλήματα που ακόμα επηρεάζουν τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στην προσπάθεια να μορφωθεί μια αντικειμενικότερη εικόνα της συγκεκριμένης μακροχρόνιας διένεξης, επιχειρήθηκε σύνθεση απόψεων και λήφθηκαν υπόψη και χρησιμοποιήθηκαν πηγές και των δύο πλευρών.
Μόνος του ο αναγνώστης δεν είναι δυνατόν να ψάχνει και στις δύο πλευρές, προκειμένου να σχηματίσει προσωπική άποψη για το ζήτημα. Έτσι, ενημερώνεται, συνήθως μεροληπτικά, και από τον πιο «επιθετικό» πληροφοριοδότη.
Ακόμα, έγινε προσπάθεια να καταγραφούν πληροφορίες και απόψεις τρίτων, που δεν είναι συνδεδεμένοι άμεσα με τους ενδιαφερόμενους, καθώς και προσπάθεια σύγκρισης με παρόμοιες καταστάσεις διενέξεων λαών, τρόποι αντιμετώπισής τους και αποτελέσματα καταγεγραμμένα στην ιστορία.
Παρακάτω, παραθέτω τις πληροφορίες και πηγές από τις οποίες προέκυψαν αυτές, προκειμένου ο αναγνώστης να σχηματίσει άμεσα εντυπώσεις. Στην διαδικασία αυτή, ας είναι ο αναγνώστης προετοιμασμένος να δεχθεί και μηνύματα που περιέχουν ακραίες θέσεις, μια και οι καταστάσεις, επηρέασαν λαούς και πληρώθηκαν με πολύ αίμα.
Δεν μπορείς να αρνηθείς το δικαίωμα των λαών αυτών να εκφέρουν την άποψή τους, όταν αυτή είναι «πληρωμένη» με αίμα.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσεις την βάση της δημιουργίας ενός κράτους, όπως αυτό που δημιουργήθηκε από τα υπολείμματα του Οθωμανικού, το κράτος των Νεότουρκων. Ένα κράτος με σύγχρονη μορφή και άποψη και που για να υπάρξει, θα έπρεπε να καταλάβει θέση γεωγραφική και κοινωνική με δομές και λειτουργίες.
Στην διαδικασία αυτή, ήταν αναπόφευκτο, να προσπαθήσει και να αποβάλει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα εμπόδια που συναντούσε. Όταν όμως, τα εμπόδια αυτά, ήταν λαοί, κάτοικοι και «παράγοντες» του εμπορίου και της πολιτικής της εποχής, τότε η οργάνωση ενός τέτοιου κινήματος, αναπόφευκτα δημιουργούσε θύματα και βιαιοπραγίες.
Μερικοί λένε………..
« Δεν είναι δυνατόν θα φτιάξεις ομελέτα – χωρίς να σπάσεις αυγά…….»
Άλλος ένας παράγοντας, στην δημιουργία των τραγικών αυτών καταστάσεων που πρέπει να κατανοήσουμε, είναι και τα διεθνή συμφέροντα.
Αυτά, ουσιαστικά ανεξάρτητα από δίκαιο και ηθική, υπηρετούν συμφέροντα διάφορα με τα συμφέροντα των ενδιαφερομένων και, αλλάζουν θέσεις και πλευρές υποστήριξης, ανάλογα με την κατεύθυνση του «αέρα» της νίκης και τις δικές τους επιδιώξεις, στις συγκεκριμένες στιγμές.
Αλλά, για να επιχειρήσουμε την απεικόνιση όλων αυτών των δεδομένων, θα πρέπει πρώτα να επιχειρήσουμε, μαζί με μια ιστορική αναδρομή, την γεωγραφική απεικόνιση της περιοχής την εποχή αυτή, καθώς και την πληθυσμιακή ανάπτυξη των λαών στην περιοχή.
Οι πηγές των πληροφοριών που θα παρατεθούν, είναι και αυτές διαθέσιμες για την εξακρίβωση της αλήθειας.
Η Ελλάδα έχει υπάρξει υπό Τουρκική κατοχή για τετρακόσια χρόνια περίπου.
Μετά τον διαχωρισμό του Ρωμαϊκού κράτους σε ανατολικό και δυτικό, στο ανατολικό κράτος δημιουργήθηκε η Βυζαντινή αυτοκρατορία, κομμάτι της οποίας αποτελούσε και η Ελλάδα.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία όμως, είχε ουσιαστικά εσωτερικά καταλυθεί από τους Έλληνες και αυτοπροσδιοριζόταν Ελληνική. Επίσημη γλώσσα του κράτους ήταν η Ελληνική και θρησκεία η ορθόδοξη χριστιανική.
Στα μέσα του 15ου αιώνα η Βυζαντινή αυτοκρατορία διαλύθηκε και καταλύθηκε από τους Τούρκους Οθωμανούς, μέχρι τα μέσα του 19ου. Εκείνη την εποχή, οι Οθωμανοί είχαν κατακτήσει πάνω από 70 εθνότητες. Αυτό το αχανές κράτος, το διοικούσαν στρατιωτικά αλλά είχαν ιδιαίτερη δυσκολία να το λειτουργήσουν. Έτσι, για την λειτουργία του, επιστρατεύτηκαν διάφορες εθνότητες όπως Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι. Αυτοί σταδιακά, ανέλαβαν εσωτερικά σημαντικό μέρος από την λειτουργία του κράτους. Με αυτόν τον τρόπο, κράτησαν στα χέρια τους το εμπόριο, την οικονομία, την βιομηχανία και την ναυτιλία. Παράλληλα, κράτησαν την εθνικότητά τους, την γλώσσα και την θρησκεία τους. Στη συνέχεια αυτό δημιούργησε στην Ευρώπη ακόμα και ανεξάρτητα κρατίδια κάτω από χαλαρή Οθωμανική στρατιωτική διοίκηση.
Το βασικό στοιχείο είναι οτι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να διοικήσουν τους υπηκόους τους μέσα στην Οθομανική Αυτοκρατορία. Δεν μπορούσαν να ελέξουν ούτε την οικονομία διότι το εμπόριο, η ναυτηλία και η βιομηχανια σταδιακά περνούσε στα χέρια των Ελλήνων, των Αρμένιων καί των Εβρέων.
Η αφοσίωση την Τουρκικής διοίκησης να βελτιώση τον στρατιωτικό έλεγχο επάνω στους υπηκόους της απερόφισε ολόκληρο το Τουρκικό δυναμικό σε αντίστηχες δραστηριότητες με αποτέλεσμα ν’αφήση τις άλλες εθνότητες να καλάβουν το καινό, ετσι που αναπόφευκτα επέτρεψε καποιο βαθμό ελευθερίας κήνισης σε σημαντικό μέρος του πληθισμού της Αυτοκρατορίας.
Το γεγονός αυτό οδήγησε σταδιακά στην πτώση της Οθομανικής Αυτοκρατορίας που δεν μπορούσε να σταματήση μία σειρά απο Εθνικά απελευθερωτικά κινήματα που ξεπετάγονταν κυρίως στο Ευρωπαικό κομμάτι της Οθομανικής Αυτοκρατορίας στην αρχή.
Σαν συνέπεια αυτά τα εθνικοαπελευτεροτικά κινήματα δημειούργισαν ένα αριθμό ανεξάρτητων κρατών.
Επιπλέον ένα καινούργιο παιχνίδι ‘αρχισε από το Ασιατικό τμήμα, μόνο που ήταν λίγο αργότερα.. Οι διάφορες Αραβικές φιλές και τα κράτη άρχισαν σταδιακά να αφυπνίζονται.
Ταυτόχρονα με την αφύπνιση των Αράβων άρχισαν και οι δυτικές μεγάλες δυνάμεις να συνηδητοποιούν την ύπαρξη και σημασία του πετρελαίου στην περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε σαν ΙΡΑΚ
Ετσι το «πετραιλεο» γινόταν ο καινούργιος παράγοντας που ήρθε να παίξη ένα σημαντικό ρόλλο στην Διεθνή πολιτική σκηνή.
Η ελλάδα, μέχρι την στιγμή αυτή, παραδοσιακά στηριζόταν από τήν Ρωσσία καί τις δυτικές δυνάμεις, κάτω από την αρχηγία της Μεγάλης Βρετανίας, που ηγείτο λόγω πολιτισμικών, γεοπολιτικών, θρησκευτικών λόγων και οικονομοκών συμφερόντων.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά εξελίσονταν με φόντο αιώνες συγγρούσεων δύο μεγάλων θρησκευμάτων τού Χριστιανισμού καί του Ισλάμ..
Ακόμα και σήμερα ακούμε στοιχεία της Τουρκίας να κατηγορούν την Ευρωπαική Ένωση «Κλάμπ Χριστιανικών Κρατών»
Αυτή η νέα πραγματικότητα ήταν να παίξει δραματικό ρόλο στη σύγκρουση του 20ού αιώνα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όλες οι παραδοσιακές συμμαχίες, τα εθνικά συμφέροντα και οι πολιτικές άλλαξαν εν μία νυκτί. Και κυρίως άλλαξε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
‘Έτσι δημιουργήθηκαν και διάφορες αντιφατικές καταστάσεις.
Οι Έλληνες σαν ορθόδοξος χριστιανικός λαός, δεν είχαν ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους καθολικούς, ούτε ο Πατριάρχης με τον Πάπα. Εκείνη την εποχή, στην Μεσόγειο ισχυρότατη δύναμη πού ερχόταν σε σύγκρουση με τους Οθωμανούς ήταν οι Ενετοί και αναπόφευκτα είχαν πολλές προστριβές με τους Έλληνες. Έτσι συνέβη το ιδιαίτερα περίεργο γεγονός, όπου Έλληνες ζητούσαν από τον Σουλτάνο να τους προστατεύσει από τους Ενετούς.
Μην φανταστεί όμως κανείς ότι, οι Τούρκοι, δεν αποτελούσαν σκληρούς και πιεστικούς δυνάστες. Απλά, σε πολλές περιπτώσεις οι Ενετοί ήταν πολύ πιο σκληροί και ιδιαίτερα επιθετικοί.
.Με την σταδιακή συρρίκνωση και υποχώρηση του Οθωμανικού κράτους στις αρχές του 19ου αιώνα, το Ελληνικό έθνος, άρχισε τον αγώνα της απελευθέρωσής από τους Οθωμανούς.
Οι Δυνάμεις της δύσης (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία) καθώς και η Ρωσία, στήριξαν αυτόν τον αγώνα ανεξαρτησίας του ελληνικού έθνους, ο οποίος παράλληλα, εξυπηρετούσε και τα δικά τους συμφέροντα πού εξυπηρετούντο με τον περιορισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Έτσι σταδιακά, άρχισε να ελευθερώνεται το Ελληνικό έθνος, από το 1821 έως το 1912, με διαδοχικούς πολέμους και συμφωνίες. Στην περιοχή όμως της Ελλάδος, λόγω των πολλαπλών εισβολών από διάφορους γειτονικούς πληθυσμούς και την πολύχρονη Τουρκική κατοχή, υπήρχε και πλήθος κατοίκων από άλλες εθνότητες. Οι εθνότητες αυτές όμως, εξαιτίας του απελευθερωτικού αγώνα, υπέφεραν. Κατακτητές και επαναστάτες ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της περιοχής και δημιουργούσαν μίση και εχθρότητες.
Ο πόλεμος όμως και οι βιαιότητες που συνέβαιναν στην Ελλάδα, δεν επηρέασαν καθόλου τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας. Εκεί, ο Ελληνικός πληθυσμός, συμβίωνε άριστα με Τούρκους και άλλες εθνότητες και «άνθιζε» κυριολεκτικά. Κάτω από «χαλαρή» διοίκηση των Τούρκων, οι Έλληνες, κρατούσαν τα ινία του εμπορίου και της «κουλτούρας». Η Σμύρνη, το «μικρό Παρίσι της Ασίας», είχε εντελώς Ευρωπαϊκή μορφή και οι κάτοικοι ησχολούντο με το εμπόριο, την βιομηχανία, τη ναυτιλία και τις τράπεζες. Ακόμα, η νυχτερινή τους ζωή ήταν Ευρωπαϊκού τύπου, με θέατρα, εστιατόρια και καμπαρέ.
Η παραλία της Σμύρνης πριν την πυρκαγιά
Τα επαναστατικά κινήματα των Νεότουρκων κάθε τόσο διέκοπταν την ανθηρή και ακμάζουσα κοινωνία. Ήταν όμως αρκετά για να αναγκάσουν τον Σουλτάνο σε δημιουργία Συντάγματος.
Είναι χαρακτηριστικό και αξίζει να υπογραμιστή ότι το κίνημα των “Νεότουρκων” ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη μία πολύ κοσμοπολίτικη Ελληνική πόλη κάτω από την Τουρκική κυριαρχία.
1902 Επιτροπή “Ενώσεως και προόδου”.
1907 Ο Κεμάλ γίνεται μέλος του κόμματος των Νεότουρκων
Από αυτό το σημείο και έπειτα, ξεκίνησε ένας αγώνας εναντίον των μη Τουρκικών μειονοτήτων. Οι Νεότουρκοι, έπρεπε πια να απαλλαγούν από τις διάφορες μειονότητες, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ομοιογενής Τουρκική μεσαία τάξη. Την εποχή εκείνη, την μεσαία τάξη αποτελούσαν κυρίως Έλληνες, Αρμένιοι και Ασύριοι. Άρχισε λοιπόν εναντίον τους, ένας διωγμός που κατέληξε σε πολλαπλές εξορίες και γενοκτονίες. Περισσότεροι από 2.5 εκατομμύρια Έλληνες εκδιώχθηκαν ή σκοτώθηκαν. Πρώτα ξεκίνησαν με την γενοκτονία των Αρμενίων διότι οι Αρμένιοι, δεν είχαν κράτος σε θέση να τους προστατεύσει. Σε δεύτερη φάση και με την περαιτέρω άνοδο των Νεότουρκων, άρχισε και ο διωγμός των Ελλήνων.
Διαδήλωση Νεότουρκων στην Σμύρνη το 1908.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι Ελληνικές Σημαίες. Αρκετοί Έλληνες είχαν επηρεαστεί από τα νεωτεριστικά και φιλελεύθερα συνθήματα των Νεότουρκων και πραγματικά τους υποστήριζαν.
Τα συνθήματα των Νεότουρκων.
Οι Νεότουρκοι μπροστά στο Γκιλντίζ Σεράι το 1909.
Συλλήψεις ξυλοδαρμοί και δολοφονίες Αρμενίων μπροστά στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης. 1910
Περαμιώτες πρόσφυγες στα βάθη της Μικράς Ασίας το 1915
Το 1915,μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και κατά την διάρκεια του πρώτου διωγμού και της εξορίας των Περαμίων και των άλλων Ελλήνων, οι συμμαχικές δυνάμεις αποφάσισαν να αναγνωρίσουν στους Έλληνες το δικαίωμα της προστασίας των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.
Ο Ελληνικός στρατός εκστράτευσε λοιπόν, στην Μικρά Ασία. Ιστορικά γεγονότα και διεθνής συγκυρίες που περιγράφονται σε άλλες σελίδες, δεν επέτρεψαν στην εκστρατεία αυτή, να έχει αίσιο τέλος και τελικά, κατέληξε σε πανωλεθρία. Αποτέλεσμα της πανωλεθρίας αυτής ήταν και το κάψιμο της Σμύρνης. Η Σμύρνη ήταν από τις πλουσιότερες Ελληνικές κοινότητες της Μικράς Ασίας.
Μια εικόνα της κατάστασης και της ήττας των Ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία είναι δοσμένη, αρκετά ζωντανά από την Νάνση Χόρτον σε ομιλία της προς την Ελληνο-Αμερικανική κοινότητα στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, το έτος 1992. .
Η Νάνση Χόρτον, ήταν κόρη των Προξένου των ΗΠΑ την εποχή εκείνη, Τζώρτζ Χόρτον. Η Νάνση Χόρτον, ένα ζωντανό μουσείο της εποχής, ζει ανάμεσα σε τόνους από χαρτιά σπουδαίας ιστορικής αξίας. Αφιέρωσε δε την ζωή της, στο να σώσει την δουλειά του πατέρα της που πιστεύει ότι είναι η απόδειξη του χαμένου πολιτισμού στην Μικρά Ασία. Αποσπάσματα μιας ομιλίας που έκανε η Νάνση Χόρτον στις ΗΠΑ υπάρχουν σε ξεχωριστή ιστοσελίδα, τόσο στα Ελληνικά όσο και στα Αγγλικά.
Η συνθήκη της Λοζάννης
Η συνθήκη της Λοζάννης τερμάτισε τον πόλεμο Ελλάδας – Τουρκίας
Τα γεγονότα που ακολούθησαν οδήγησαν στην μαζική ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας που άλλαξε ριζικά τον δημογραφικό χαρακτήρα της περιοχής, καθώς απεδείχθη ότι αυτή η ανταλλαγή ήταν η μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση πληθυσμού, δηλαδή, ξερίζωμα που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι τις μέρες μας. Η συνθήκη επέβαλε την υποχρεωτική απέλαση τριακοσίων χιλιάδων Τούρκων από την Ελλάδα έναντι ενός εκατομμυρίου τετρακοσίων χιλιάδων Ελλήνων πού επέζησαν από την γενοκτονία και τώρα έπρεπε να απελαθούν από την Μικρά Ασία.
Ο υπόλοιπος Ελληνικός πληθυσμός πού .παρέμεινε μετά την ανταλλαγή συγκεντρώθηκε κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και υπέστη περαιτέρω διώξεις, κατάσχεση της περιουσίας του, απόλυα των δικαιωμάτων της μειοψηφίας και υποχρεώθηκε σταδιακά να φύγει μειώνοντας έτσι τον πληθυσμό του από 350.000 σε ένα αριθμό που δεν ξεπερνά τις δύο χιλιάδες οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν πλέον Τουρκική υπηκοότητα.
Στο σημείο αυτό δεν μπορώ παρά να κάνω μία πικρή παρατήρηση, για τον αφανισμό τού Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης:
«Κατά την τελετή της άφιξης της Ολυμπιακής Φλόγας το 2004 στην Κωνσταντινούπολη δεν θα μπορούσε άραγε να επιτραπεί η παρουσία ενός και μόνο αθλητού Ελληνικής καταγωγής από την Κωνσταντινούπολη που να συμμετέχει μαζί με την τουρκική ομάδα για να μοιραστούν μαζί την τιμή αυτής της κληρονομιάς;»
Μία τέτοια κίνηση θα συνέβαλε περισσότερο από όσο θα μπορούσε να φανταστή κανείς στην προσέγγιση των δύο λαών και θα επέτρεπε έναν ζεστό αέρα να φυσήξει μέσα στο Αιγαίο.
Το τελευταίο κύμα απελάσεων το 1958
Επιστρέφοντας σε λιγότερο ρομαντικές σκέψεις, ένα δεύτερο μεγάλο κύμα απελάσεων έγινε το 1958, σαν αντιπερισπασμός προς τις ενωτικές κινήσεις της εποχής, Κύπρου και Ελλάδος.
Το Κυπριακό αποτελεί και το τελευταίο κεφάλαιο της Μικρασιατικής καταστροφής. Μιας εποχής, που σημαδεύτηκε από την καταστροφή ενός πολιτισμού, του Ελληνικού, και την δημιουργία του Τουρκικού κράτους.
Αναφορά σχετική με το Κυπριακό ζήτημα, υπάρχει σε ξεχωριστή ιστοσελίδα.
H πρόκληση της αμεροληψίας και η «άλλη» άποψη.
Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να κατατεθεί και η Τουρκική άποψη.
Η Τουρκική άποψη, είναι κυρίως, η άποψη του εθνάρχη Kemal Atatourk. Ο τελευταίος, αποτελεί το μεγαλύτερο «κεφάλαιο» της ιστορίας του Τουρκικού κράτους.
H υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, στις 10-Αυγούστου του 1920.
Μετά το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, με την νίκη των συμμάχων, ο Κεμάλ Ατατούρκ ήρθε αντιμέτωπος με την διάλυση του Οθωμανικού κράτους. Οι νικητές, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και ουσιαστικά πρότειναν, με την Συνθήκη των Σεβρών, την διάλυση του Οθωμανικού κράτους.
Ο ίδιος ο Κεμάλ, στα απομνημονεύματά του αναφέρει:
« Στην συγκεκριμένη εκείνη στιγμή και περίσταση, δεν υπήρχε παρά μόνον μία δυνατότητα επιλογής, να δημιουργηθεί ένα νέο Τουρκικό κράτος. Η δημιουργία του κράτους αυτού, θα έπρεπε να είναι βασισμένη στην ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία. Στο δίλημμα αυτό, άλλωστε, είχα απαντήσει και στο παρελθόν.
Η σωστότερη απόφαση, σε αυτού του είδους το δίλημμα, είναι η ακόλουθη: Το Τουρκικό έθνος, είχε καθήκον να ζήσει, με αξιοπρέπεια και τιμή. Αυτά όμως, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, μόνο με την διατήρηση της πλήρους ανεξαρτησίας του.
Ένα έθνος, τότε και μόνο αξίζει να θεωρείται από τον πολιτισμένο κόσμο κάτι περισσότερο από έθνος σκλάβων, όταν το έθνος αυτό σε καμία περίπτωση δεν συμβιβάζεται να ζει χωρίς ανεξαρτησία. Και αυτό, άσχετα με την οικονομική και πολιτιστική ευμάρεια που του προσφέρεται.
Η αποδοχή εξάρτησης, από ξένη δύναμη, είναι συνώνυμη με την αποδοχή κατωτερότητας. Αποδεικνύει δε, αδυναμία και ανικανότητα στην διατήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πως θα μπορούσε, λοιπόν, να φανταστεί κανείς, έναν λαό, να αποδέχεται οικειοθελώς, να διοικείται από «αφεντικά» ξένους.
Και η ειρωνική συγκυρία, μετά από ογδόντα χρόνια, καλείται ο Κυπριακός λαός, να αποδεχθεί παρόμοια ατιμωτική συμφωνία. Καλείται να αποδεχθεί έλλειψη αρχών, όπως η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα. Δικαίωμα, που για την Τουρκία πρωτίστως αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, θεωρούνται δεδομένες…….
Ο πόλεμος “ανεξαρτησίας” της Τουρκίας.
Είναι δύσκολο εγχείρημα να είναι κανείς αντικειμενικός σε τέτοιου είδους αντιθέσεις. Ιδιαίτερα, όταν η προσωπική και η οικογενειακή ανάμιξη είναι δεδομένες.
Εντούτοις, θα προσπαθήσω να εστιάσω τις περιγραφές μου, σε αντικειμενικές παρατηρήσεις και ιστορικά γεγονότα, προκειμένου να εξαχθούν και αντικειμενικά συμπεράσματα. Συμπεράσματα, χρήσιμα για τις ερχόμενες γενιές……..
Για τον σκοπό αυτό, οι αναφορές μου σε ιστορικά γεγονότα θα επικαλούνται πηγές και των δύο πλευρών, προκειμένου να κρατηθεί σχετική ισορροπία.
Υπάρχουν όμως και από τις δύο πλευρές έντονες τάσεις για ακρότητες. Ακρότητες, όπως αυτή, στα κατεχόμενα της Κύπρου, με την ύπαρξη Μουσείου Βαρβαρότητας. Ένα μουσείο, που όλα τα σχολεία των κατεχομένων επιστέφθηκαν, προκειμένου να γνωρίσουν την «βαρβαρότητα» των ελληνοκυπρίων.
Ακρότητες, όπως αυτή των σχολικών βιβλίων ιστορίας και των δύο χωρών, όπου παρουσιάζεται ο «εχθρός» με τα πιο μελανά χρώματα.
Και σαν επιστέγασμα όλων αυτών, ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης αποτέλεσε και αποτελεί και το διαδίκτυο. Εκεί, οι ενδιαφερόμενοι, καταθέτουν τις εμπειρίες τους και τις απόψεις τους κατεχόμενοι από μονομερή διάθεση απόδοσης δικαιοσύνης. Επιχειρούν δε με την σχετική προπαγάνδα, να υποστηρίξουν τις απόψεις τους και να βρουν περισσότερους υποστηρικτές των απόψεων αυτών.
Μάλιστα στην τελευταία επίσκεψη του στην Αθήνα, ο κύριος Ερντογάν, υποσχέθηκε στον πρωθυπουργό της Ελλάδος Κ. Καραμανλή, να φροντίσει ώστε οι επίσημες πηγές της Τουρκίας, στο διαδίκτυο, να μην είναι κατάφορα προσβλητικές για το Ελληνικό έθνος.
Πόσο εύκολο λοιπόν είναι, μετά από όλα αυτά, οι δύο λαοί να μπορέσουν να τα ξεπεράσουν και να καταφέρουν να συνυπάρξουν ειρηνικά;
Ένα παράδειγμα για την κάλυψη των γεγονότων στο διαδίκτυο, από την μία πλευρά αποτελεί και η ιστοσελίδα για το ολοκαύτωμα των Ελλήνων και Αρμενίων. Η άποψη αυτή καταγράφεται στην ιστοσελίδα:
Είναι προφανές ότι, η συναισθηματική αντιμετώπιση του θέματος είναι επηρεασμένη από τις μνήμες της γενοκτονίας και του ολοκαυτώματος. Και, εν πάση περιπτώσει, το Τουρκικό έθνος σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό της εποχής εκείνης. Ούτε οι γεωπολιτικές συνθήκες ευνοούν σήμερα την αναβίωση τέτοιου είδους αντιπαραθέσεων.
Στην προσπάθειά μου να δώσω μια άποψη του θέματος όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική, παραθέτω κομμάτια από τα απομνημονεύματα του Κεμάλ και τις επίσημες πληροφορίες που δίδονται από το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας.
Βλέπε ιστοσελίδες για την Συνθήκη της Λοζάννης
https://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne
Ακόμα, παρατίθενται πληροφορίες από βιβλία Ευρωπαίων ιστορικών, και συγκρίνονται όλα αυτά, με πληροφορίες και έγγραφα που κατατίθενται από την αμερικανίδα, Nancy Horton, κόρη του προξένου των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής στην Σμύρνη, την εποχή της Μικρασιατικής καταστροφής, 1922.
Γνώρισα την κυρία Nancy Horton το 2003, στην Αθήνα. Ζούσε ακόμα στην Γλυφάδα όπου έχει και δικό της σπίτι.
Επί πλέον αξίζει να διαβάσει κανείς τ’ απομνημονεύματα του Πρέσβη των ΗΠΑ H. Morgenthau, την περίοδο του 1ου παγκοσμίου πολέμου που αναφέρεται διεξοδικά σε λεπτομέρειες της γενοκτονίας των Αρμενίων και Ελλήνων την εποχή εκείνη.
Βλέπε:
http://www.archive.org/stream/ambassadormorgen00morguoft#page/346/mode/2up
Prototype: Ambassador’s Morgenthau’s story. Heath W. Lowrey The Isis Press Istanbul 1990. Payot publications of Documents of 1st World War.
Flamation
Εικοσι Εξ μήνες εν Τουρκία ιη Ελληνική έκδοση στην Κωνσταντινούπολη έκδοση Εστία μετάφραση Μιχαήλ Σοφρονιάδης
Τέλος, επιτρέψτε μου να σχολιάσω ότι θεωρώ την στάση του τουρκικού κράτους πολύ απογοητευτική καθόσον, παρά την υποστήριξη που δίνει η Ελλάδα στο ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, η Τουρκία αγνοεί όλους τους διεθνείς κανονισμούς και συμφωνίες παραβιάζοντας, σε καθημερινή βάση, τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, ενθαρρύνοντας την παράνομη μετανάστευση, επιτρέποντας στην Κύπρο να χρησιμοποιεί λιμάνια και άλλες εγκαταστάσεις στην Τουρκία, αλλά κυρίως να τροφοδοτεί την νεαρή τουρκική γενεά με ψευδείς πληροφορίες που διαδίδουν φανατισμό.
Ιδιαίτερα μετά την επιβεβαίωση ύπαρξης κοιτασμάτων αερίου στην νότια αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας η Τουρκία αισθάνεται ότι είναι ανάγκη όχι μόνο να ενεργήσει με πρόφαση την προστασία των Τουρκοκυπρίων αλλά να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα και να αμφισβητήσει ακόμα και την κρατική υπόσταση της Κύπρου προκειμένου να διεκδικήσει μέρος η και ολόκληρα αποθέματα αερίου και πετρελαίου στην περιοχή αυτή.
Διευρύνει λοιπόν τις επιθετικές ενέργειες με συνεχείς στρατιωτικές ασκήσεις.
Η Αγκυρα συνεχίζει την παρουσία της μέσα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η έναρξη των ναυτικών γυμνασίων δεν είναι διόλου τυχαία, καθώς συμπίπτει με την τριμερή κορυφής Ελλάδας – Ισραήλ και Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία, οταν γράφεται το κείμενο ΄χει ανακεινωθεί ότι θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στην Ιερουσαλήμ, υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ, οι οποίες, όπως έχει ήδη προαναγγείλει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, θα εκπροσωπούνται από τον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Τότε, αναμένεται να υπογραφεί η διακρατική συμφωνία ανάμεσα στις τρεις χώρες για δρομολόγηση του αγωγού EastMed που θα συνδέει την Ανατολική Μεσόγειο με σκοπό τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η σύσφιγξη των σχέσεων ανάμεσα στις τρεις χώρες καταγράφεται σε μια περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ εξακολουθούν να είναι κακές. Χθες, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαρακτήρισε τον Ισραηλινό πρωθυπουργό «δικτάτορα» και «τύραννο που σφαγιάζει παιδιά Παλαιστινίων».
Το ερευνητικό πλοίο «Χαϊρεντίν Μπαρμπαρός», το οποίο πλέει τους τελευταίους μήνες μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ. Μαρτιος 2019
Όλα αυτά σε συνέχεια της πολυετούς προπαγάνδας ακόμα και στα σχολεία
Σημειώστε τα εξής:
ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ !!!!!!!!!!!
Ενώ το βιβλίο της Ελληνικής Ιστορίας, που διδάσκεται στα ελληνικά παιδιά στην 6η τάξηδημοτικά σχολεία “,” δοξάζει “τις” προοδευτικές “προσπάθειες των Οθωμανών για την ενίσχυση της εκπαίδευσης των Ελλήνων στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, ξεχνά “το μυστικό σχολείο”, το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γειτονικής μας χώρας διδάσκει στουςΤούρκους μαθητές που:-
-Σελίδα 19: “Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται τώρα υπό ελληνική κατοχή.
– Σελίδα 21: “Η Ελλάδα δεν έχει την δύναμη να διατηρήσει την ειρήνη στο Αιγαίο” (!!!).
– Σελίδα 65: “Η ειρήνη και η ασφάλεια στην Μέση Ανατολή στην Ασία μπορούν να διατηρηθούν με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία”.
– Σελίδα 110: “Η Τουρκία καθιέρωσε τα χωρικά της ύδατα σε 6 μίλια το 1930. Έτσι η Χίος, ο Σάμος και η Μυτιλήνη βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων της Τουρκίας.Τα δικαιώματα μιας κυρίαρχης χώρας στα δικά της ύδατα επιτρέπουν την άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα ».
Αυτά και πολλοί άλλοι βρίσκονται όταν κάποιος προσπαθήσει την πρώτη ανάγνωση του βιβλίου της Ιστορίας (έκδοση 1996), το οποίο διδάσκεται συστηματικά στις ανώτερες τάξεις της 8ης τάξης τουρκικής σχολής υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Αυτό το βιβλίο ονομάζεται«Οι νόμοι της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και κυκλοφόρησε στην Τουρκία πρώτα το 1955 με την υπογραφή του καθηγητή Ιστορίας της Τουρκίας Μεχμέτ Σαχά.
Με βάση τις αυθαίρετες ιστορικές θεωρίες που διδάσκονται τώρα στις ιστορικές, στρατιωτικές ακαδημίες και τα σχολεία της Τουρκίας, όλες οι κουλτούρες του Αιγαίου ανάμεσα σε αυτούς και τους Έλληνες – ήταν τουρκικής καταγωγής;
Φτάνουν με παραλογισμό να θεωρούν ότι οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι, οι Ίωνες, οι Τρώες και οι Πελασγοί ήταν προτουρκικές φυλές που ζούσαν στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες ήταν μόνο ένας μικρός κλάδος του “μεγάλου τουρκικού πληθυσμού” και “ο μόνος που είχε τη δύναμη να δημιουργήσει μεγάλες χώρες και πολιτισμούς! “Ακόμα πιο προχωρημένο είναι το έργο της Σελαχαιτίνης Salizik, συμπεριλαμβανομένων των περίεργων ισχυρισμών, όπως ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε καμία καταγωγή, οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο … 2480 π.Χ. και κυρίως ο Δημόκριτος, ο Ηρόδοτος, ο Ιπποκράτης, ο Πυθαγόρας και ο Όμηρος ήταν τουρκικής καταγωγής.
Το παραπάνω έργο έχει πιστοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας της Τουρκίας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία …
Την περίοδο 2015 2021 η Τουρκία ανέπτυξε μία επιθετική πολιτική στο Αιγαίο, στα νησιά του Βορίου Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα, την Μεσόγειο την Κύπρο, μέχρι και την Λιβύη, προσπαθώντας να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να παίξει τον ρόλο του προστάτη όλων Μουσουλμάνων.
Ειδικά για τα Δωδεκάνησα που προστέθηκαν στην Ελληνική επικράτεια το 1947 ανέπτυξαν θεωρίες που αμφισβητούν την νομιμότητα της προσάρτησης.
Επισυνάπτω σχετικό κείμενο με την θέση της Ελλάδας στο θέμα αυτό.
Η πιο πρόσφατη θέση που παίρνει η Τουρκία κατά της Ελλάδας συνοψίζεται στο άρθρο μου «Τα παράδοξα των τουρκικών επιχειρημάτων» μαζί με άλλα σχετικά άρθρα στο blog μου. Σύνδεσμος:
Τελευταία ενημέρωση 15-02-2023
Τον Φεβρουάριο του 2023 ένας τρομερός σεισμός έπλειξε την Νοτιοανατολική Τουρκία με περσσότερα από 37.000 νεκρούς, και 80.000 τραυματίες και 150.000 αγνωούμενους, μέχρι την στιγμή που γράφεται η σημείωση αυτή. Η Ελλάδα προσέτρεξε πρώτη από όλη την ανθρωπότητα να συνδράμει με σωστικά συνεργεία και υλικό. Ο Τουρκικός πληθισμός και σημαντικά άτομα της της πολιτικής καιστρατιωτικής εξουσίας αναγνώρισαν την προσπάθεια του Ελληνικού λαού και της Ελληνικής κυβέρνησης και άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο για μία προοπτική να γίνουν διαπραγματεύσεις ή να παραπεμφθεί το θέμα σε διεθνές δικαστήριο. Βέβαια είναι πολύ νωρίς για πλήρη αισιοδοξία.
Συνεχίζεται.